อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 857

“หัวหน้าเผ่า มีฝ่ายตรงข้ามมีคนมากเกินไป พวกเรามีจำนวนน้อยสู้ศัตรูที่มีมากกว่าไม่ได้ ขอให้หัวหน้าเผ่าและหัวหน้าเผ่าน้อยถอยออกไปจากตำหนักเทียนตูก่อนขอรับ”

เวินเฉิงเทียนจิตมารครอบงำใบหน้าสี่เหลี่ยมของเขาบิดเบี้ยวไปนานแล้ว มืออันหยาบกร้านทั้งสองก็กุมศีรษะอยู่ตลอด

สถานการณ์ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ คนของกู้ชูหน่วนก็พุ่งสังหารเข้ามาไม่หยุด

เวินเส้าหยีฝืนแบกเวินเฉิงเทียนวิ่งไปทางด้านนอกของตำหนักเทียนตู โดยไม่ได้สนใจว่าร่างกายของเขาจะร้อนมากเพียงใด

คนของเผ่าเทียนเฟิ่นวิ่งผ่าฝันอันตรายออกมาเป็นเส้นทางเลือดไปพลาง สกัดอยู่ทางด้านหลังสุดไปพลาง เพื่อคุ้มกันความปลอดภัยของพวกเขา

ร้อน……

ร้อนเกินไปแล้ว

เหมือนกับเวินเส้าหยีแบกมันร้อนๆไว้บนหลังเช่นนั้น หลังของเขาถูกนาบจนพองหมดแล้ว บนใบหน้าก็มีเหงื่อไหลริน ทั้งยังถูกโจมตีมาจากทางด้านหลังอยู่บ่อยๆอีกด้วย

แต่เขาไม่ยอมปล่อยมือ แม้ว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะทุกคนจะเกลี้ยกล่อมเขา เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือ

คนสนิทของเขาล้วนตายไปหมดแล้ว เหลือท่านพ่อเพียงคนเดียว ต่อให้เขาตาย เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือ

“หัวหน้าเผ่าน้อย ส่งให้ข้าน้อยเถอะขอรับ อุณหภูมิร่างกายของหัวหน้าเผ่าร้อนเกินไปแล้ว”

“หัวหน้าเผ่าน้อย ตรงนี้มีรถเข็น เร็ว วางหัวหน้าเผ่าไว้บนรถเข็น”

“ไปแดนต้องห้าม”

เวินเส้าหยีกล่าวด้วยความเย็นชา

แดนต้องห้ามของเผ่าเทียนเฟิ่นเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดของเผ่าเทียนเฟิ่น

ไม่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งเพียงใดก็โจมตีเข้ามาไม่ได้

“แดนต้องห้าม? แต่แดนต้องห้ามมีเพียงหัวหน้าเผ่าเท่านั้นที่เข้าไปได้ พวกเรา......”

“เข้าไปที่แดนต้องห้ามก่อน มีเรื่องอะไรข้ารับผิดชอบเอง เหล่าพี่น้องที่สามารถถอยได้ ก็ให้พวกเขารีบถอยมาที่แดนต้องห้ามพร้อมกัน”

“ขอรับ......”

“หัวหน้าเผ่าน้อย ไม่ได้เด็ดขาดนะขอรับ แดนต้องห้ามเข้าไปตามใจไม่ได้ หากว่า......หากว่า......”

เวินเส้าหยีกล่าวด้วยความโกรธ “เผ่าเทียนเฟิ่นแทบจะไม่มีอยู่แล้ว ยังมีรักษากฎอะไรอีก นอกจากแดนต้องห้าม ท่านคิดว่าในเผ่าเทียนเฟิ่นที่กว้างใหญ่นี้ยังจะมีที่ไหนอีกที่สามารถคุ้มครองเหล่าประชาชนได้ล่ะ?”

บรรดาผู้อาวุโสสะอึก

นอกจากแดนต้องห้ามก็มีเพียงตำหนักเทียนตูแล้ว

แต่ตอนนี้ตำหนักเทียนตูก็แทบจะถูกทำลายจนเกลี้ยงแล้ว ฝืนอยู่ที่นั่นต่อ ค่ายกลสังหารก็ต้านทานได้ไม่นาน