อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 883

พอฝังไปที่จุดไป๋หลิง สีหน้าของเย่จิ่งหานก็ดีขึ้น ลมหายใจก็มั่นคงขึ้น แต่เขาบาดเจ็บหนักเกินไป กำลังภายในก็ฟื้นฟูแค่เล็กน้อย

“เตรียมม้าเร็วไว้ ขี่ไปสิบลี่ ค่อยให้คนเตรียมเปลี่ยนม้า”

“ขอรับ ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้”

เย่จิ่งหานหาเสื้อคลุมมาคลุมตัว แล้วรีบออกไปตามหาผู้อาวุโสหก

ไกลมาก ยังไม่เห็นผู้อาวุโสหก แต่ได้ยินเสียงของซูมู่กับผู้อาวุโสหกคุยกันมาแต่ไกล

“ไปๆๆ ไสหัวกลับเผ่าหยกไป อย่าว่าแต่คำพูดเจ้าจะเชื่อได้หรือเปล่าเถอะ แค่ผู้หญิงคนนั้นก็ทำร้ายเย่จิ่งหานมากแค่ไหนแล้ว นางจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่เกี่ยวกับเย่จิ่งหานหรอกนะ”

“ทำไมเจ้าเป็นคนแบบนี้กัน หน้าตาก็ออกจะดี แต่ละคำที่พูดออกมากลับไม่เหมือนคนพูด อาหน่วนทำร้ายเย่จิ่งหานยังไง? อาหน่วนทำเพื่อเย่จิ่งหานมามากพอแล้วเหมือนกัน”

“ทำเพื่อเขา? ให้เขาต่อสู้กับเวินเส้าหยีจนบาดเจ็บสาหัส สุดท้ายต้องมานั่งรอความตายงั้นเหรอ? ไปรักคนอื่นเถอะนะแบบนี้ ตัดขาดจากเขาเถอะ”

“ไม่มีใครใช้ให้เขาไปต่อสู้กับเวินเส้าหยีเสียหน่อย อาหน่วนไม่ได้รักคนอื่นด้วย”

“ถุย! ตาแก่คนนี้ ข้าไม่อยากฟังเจ้าพูดแล้ว ข้าเตือนเป็นครั้งสุดท้ายนะ รีบไสหัวออกไปซะ ไม่งั้นข้าจะให้หัวหน้าเผ่าเจ้าชู้คนนั้นมารับศพเจ้า”

“อาหน่วนไม่ได้เจ้าชู้นะ ข้ายอมรับว่าเมื่อก่อนนางชอบอี้เฉินเฟยมาก แต่หลังจากที่นางความจำเสื่อม คนที่นางชอบก็มีแค่เย่จิ่งหานผู้เดียวเท่านั้น ไม่งั้นข้าจะหน้าด้านมาหาถึงที่นี่ทำไมกัน”

“นางชอบเย่จิ่งหาน งั้นทำไมนางถึงทำร้ายเย่จิ่งหานสาหัสขนาดนี้ เจ้ารู้ไหมว่าหลายวันมานี้เขาผ่านมายังไง?”

น้ำเสียงของซูมู่ตื่นเต้นมากขึ้น

ถึงแม้ปกติเขาจะไม่เอาเย่จิ่งหานไว้ในสายตา และทำตัวทะเล้น ไม่สนใจกับเรื่องอื่น

แต่ทว่าเขากลับเห็นเย่จิ่งหานเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา

เห็นเย่จิ่งหานป่วยกระเสาะกระแสะ เป็นทุกข์อยู่ตลอดเวลา เสียทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิต ใครจะรู้ว่าเขาต้องทุกข์ทรมานใจแค่ไหน

“เย่จิ่งหานกับอาหน่วนไม่ได้เป็นพี่น้องกัน ที่อาหน่วนพูดทำร้ายจิตใจก็เพื่อที่นางจะได้สังเวยอย่างสบายใจ นางมีชีวิตได้อีกแค่ไม่กี่วัน จึงต้องทำให้เย่จิ่งหานโกรธและจากนางไป นางสังเวยเพื่อเผ่าหยก แต่ทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่อเย่จิ่งหานทั้งนั้น”