อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 889

กู้ชูหน่วนยกมือขึ้น กดจุดใบ้ของผู้อาวุโสหกกลางอากาศ

พวกลูกศิษย์เผ่าหยกต่างก็มองกู้ชูหน่วนกับผู้อาวุโสหกอย่างตกตะลึง

ไม่รู้ว่าคำพูดของผู้อาวุโสหกหมายความว่ายังไง

เย่จิ่งหานได้ยินเสียงของผู้อาวุโสหกไกลๆ เขารีบผละตัวออกจากจอมมาร แล้ววิ่งมาตรงหน้ากู้ชูหน่วน

“อาหน่วน ข้ารู้ความจริงทั้งหมดแล้ว ที่แท้พวกเราก็ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ พวกเราเป็น…เฮือก…”

เย่จิ่งหานยิ้มหน้าบาน

เขายังพูดไม่ทันจบ หน้าอกก็ถูกดาบแทงจนทะลุหัวใจ

ถ้าคนอื่นแทงเขา เขาสามารถหลบได้แน่นอน

แต่…

คนที่แทงเขา กลับเป็นกู้ชูหน่วน คนที่เขาเฝ้าคะนึงหาทุกวัน

“ติ้ง…”

เหมือนเวลาหยุดไป

เย่จิ่งหานเบิกตาโพลง มองดาบบนหน้าอดตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เจ็บ…

เจ็บจนเขาแทบจะสลบลงไป

แต่เจ็บแค่ไหนก็ไม่เท่ากับหัวใจที่เจ็บปวด

เขามีอะไรอยากจะพูดกับกู้ชูหน่วนอีกเยอะแยะมากมาย เขายังมีคำพูดอีกมากมายที่ยังไม่ทันได้พูด

แต่กู้ชูหน่วนกลับแทงเขาอย่างไร้เยื่อใย

ถ้าไม่มีดาบเสียบอยู่บนร่างของเขา

ถ้าไม่มีใบหน้าที่เย็นชาและสายตาที่ไร้เยื่อใยของผู้หญิงตรงหน้า เย่จิ่งหานไม่อยากจะเชื่อเลยว่านั่นคือกู้ชูหน่วน

ทุกคนที่เห็นต่างก็ตกใจกันหมด

กู้ชูหน่วนชอบเย่จิ่งหานไม่ใช่เหรอ?

ทำไมถึงแทงเขาล่ะ?