อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 933

พระชายา?

เช่นนั้นเขาก็คือท่านอ๋อง?

แคว้นน้ำแข็งมีท่านอ๋องเช่นนี้อยู่ผู้หนึ่งด้วยหรือ?

ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้?

ทว่าราศีอันสูงสง่ามีอำนาจรอบตัวของเขาที่เหมือนดั่งเทพเซียนลงมาจุติบนโลกนั้น ยังไงก็ทำให้คนจำเป็นต้องเชื่อว่า เขาก็คือบุคคลระดับท่านอ๋องผู้หนึ่ง

หรือเป็นท่านอ๋องน้อยของจูโหวหวัง(ฮ่องเต้ผู้ครองแคว้น)สินะ

“มอบน้ำค้างแห่งสวรรค์ออกมา” เย่จิ่งหานกล่าว

มือของมู่ซินเคลื่อนไหวทันที คิดจะล้วงน้ำค้างแห่งสวรรค์ออกมาจากตรงหน้าอก

กู้ชูหน่วนช่วยประคองร่างกายของเขา ปิดบังการเคลื่อนไหวของเขาไว้อย่างไร้ร่องรอย ปากก็กล่าวว่า “ท่านพ่อ ท่านเป็นอะไรไป ไม่สบายอีกแล้วหรือ?”

“ลูกสาว ไม่งั้น......”

“ไม่งั้นท่านกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะนะ ที่นี่มอบให้ข้า”

“แต่ว่า.......”

ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งขนาดนั้น หากว่าเขาอยากจะสังหารพวกเขาจริงๆ เหลือน้ำค้างแห่งสวรรค์ไว้จะมีประโยชน์อะไร เอาน้ำค้างแห่งสวรรค์มาแลกชีวิตยังจะดีซะกว่า

กู้ชูหน่วนกล่าว “ระหว่างทางที่ข้ากลับมาได้เอาน้ำค้างแห่งสวรรค์ทิ้งไปแล้ว ตอนนี้น้ำค้างแห่งสวรรค์ไม่ได้อยู่ในมือของข้า”

เจ้าบ้านรองกล่าวด้วยความร้อนใจ “อะไร น้ำค้างแห่งสวรรค์ของสำคัญขนาดนั้น เจ้าทิ้งไปได้อย่างไร? เจ้าเอาไปทิ้งที่ไหนแล้ว?”

“ข้าจะรู้ได้ยังไงว่าทิ้งที่ไหน หากว่าข้ารู้ก็วนกลับไปเก็บมานานแล้ว”

“เจ้า.......”

ทุกคนแทบอยากจะฉีกกู้ชูหน่วนแล้ว

น้ำค้างแห่งสวรรค์เป็นถึงยาวิเศษที่สามารถเพิ่มวิทยายุทธได้อย่างรวดเร็วเชียวนะ

นางทำหายแล้ว ยังจะพูดอย่างมีเหตุเหตุผลหลักการเช่นนี้อีก?

“ตัดหัวของนางซะ”

เย่จิ่งหานไม่อยากจะพูดจาไร้สาระกับนางแม้แต่คำเดียว

ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียรับคำสั่ง ขวางนางไว้อยู่ด้านหน้าคนหนึ่งด้านหลังคนหนึ่ง

ขณะที่กู้ชูหน่วนกำลังกลอกตาไปมา คิดหาวิธีสลัดตัวให้หลุดพ้น ทั้งยังสามารถปกป้องตระกูลมู่ไว้ให้ได้ ฉับพลันนั้นแสงสว่างแสงหนึ่งก็จมเข้าสู่ใจกลางระหว่างคิ้วของนาง

กู้ชูหน่วนสั่นเทาขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ร่างกายถอยหลังไปสองสามก้าว

นางลูบระหว่างคิ้วของตัวเองด้วยความงงงัน มักจะรู้สึกว่ามีของอะไรเจาะเข้าไปตรงระหว่างคิ้วของนางอยู่เสมอ

ความทรงจำอันเลือนรางช่วงหนึ่งปรากฏขึ้นในสมองอย่างฉับพลัน กู้ชูหน่วนตกใจจนแทบทนไม่ไหว

แสงไฟจุดนี้.....

คล้ายกับแสงไฟในไหกักวิญญาณที่นางทุบแตกไปเมื่อตอนกลางวันเหลือเกิน

ในความเลือนราง นางได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งอีกด้วย

ผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตางดงามเป็นเลิศงามล่มเมือง

เพียงแต่เหมือนกับว่าผู้หญิงคนนี้จะมีวิญญาณที่ไม่สมบูรณ์ ลอยอยู่ในความเลอะเลือน ดวงตาทั้งคู่ดูสับสน

ไม่เพียงแต่กู้ชูหน่วนเท่านั้นที่ตกใจ

เย่จิ่งหานก็ตกใจเช่นกัน

หากไม่ใช่เพราะขาทั้งสองข้างของเขาพิการ ไม่สามารถยืนได้ เกรงว่าเขาก็คงจะลุงขึ้นยืนไปนานแล้ว

อาหน่วน.....

นั่นอาหน่วนหรือ?

เย่จิ่งหานหยิบกระจกส่องวิญญาณออกมาด้วยความสั่นเทา เขากัดนิ้ว หยดเลือดลงบนกระจกส่องวิญญาณ ต่อจากนั้นก็ใช้กำลังภายในกระตุ้นกระจกส่องวิญญาณ ส่องไปทางกู้ชูหน่วน

ในกระจก นอกจากมู่หน่วนแล้ว ยังมีดวงจิตวิญญาณของกู้ชูหน่วนอีกดวงจิตหนึ่งอยู่ด้วย

ดวงจิตวิญญาณของกู้ชูหน่วนเข้าไปในร่างของมู่หน่วน ยืมร่างกายของนางเพื่อพักพิง

ไม่.....

ไม่ใช่ดวงจิตเดียว

เหมือนจะเป็นสองดวงจิต

เพียงแต่ดวงจิตหนึ่งค่อนข้างชัดเจน

ดวงจิตหนึ่งกลับเลือนรางมาก ราวกับทับซ้อนกัน และดูไม่ออกว่าเป็นดวงจิตเดียวหรือสองดวงจิตกันแน่

เย่จิ่งหานตื่นเต้นจนควบคุมตัวไว้ไม่อยู่

หาดวงจิตวิญญาณของอาหน่วนพบแล้ว.....

และ......และคิดไม่ถึงว่าร่างกายของนางก็พอที่จะสามารถเลี้ยงบำรุงจิตวิญญาณของอาหน่วนได้อีกด้วย

แม้แต่ไหกักวิญญาณก็ไม่มีทางรักษาวิญญาณของอาหน่วนได้ แต่ร่างกายของผู้หญิงคนนี้กลับทำได้

ไม่ว่าเย่จิ่งหานจะควบคุมระงับไว้เพียงใด แต่ความตื่นเต้นของเขาก็ยังถูกคนอื่นเห็นได้

ทุกคนล้วนรู้สึกประหลาดใจ

เมื่อครู่เขายังมีแรงสังหารอย่างดุดันอยู่ไม่ใช่หรือ มีความคิดมุ่งแต่จะตัดหัวมู่หน่วน ทำไมถึงได้......

การเคลื่อนไหวของชิงเฟิงเจี่ยงเสวียชะงักเล็กน้อย