อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 95

ปากของเจี่ยนแคระตอบรับว่าได้ แต่มีดในมือกลับโบกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงดังหยาบๆใหญ่ๆในปากก็ตะโกนกล่าว

“เจ้าหนุ่ม ผู้หญิงคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า คู่ควรให้เจ้าเอาชีวิตมาปกป้องนางรึ?”

ชายหนุ่มไม่ได้ตอบ เพียงแค่รับมือการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามอย่างจริงจัง

สวีซานเหนียงกลับหัวเราะฮิฮิและกล่าวตอบ “เขาเป็นของข้า จะมีอะไรเกี่ยวข้องกับแม่สาวอัปลักษณ์คนนั้นได้ อย่างมากก็คิดอยากได้กระดิ่งทลายวิญญาณเท่านั้น”

“สิ่งของที่พวกเราเจ็ดผีแห่งภูเขายินอยากได้ เจ้าก็กล้าแย่ง? มีความกล้าเกินไปแล้ว”

“ปัง.......”

มีดใหญ่ฟันไม่ถูกชายหนุ่ม แต่กำแพงดินด้านหลังชายหนุ่มแยกเป็นสองส่วน กำแพงดินที่แข็งแกร่งระเบิดพังทลายลง เกิดเสียงดังสนั่น

“น้องห้า หลังจากวันนี้ เขาก็อาจจะเป็นคนของเจ็ดผีแห่งภูเขายินแล้ว เจ้าบันยะบันยังหน่อย อย่าทำให้คนพิการล่ะ”

“รู้แล้ว บ่นเจ๊าะแจ๊ะอยู่ได้น่ารำคาญหรือไม่?”

กู้ชูหน่วนยืนอยู่ด้านข้าง ดูการต่อสู้ฉากใหญ่อย่างสบายใจ

เจี่ยนแคระแรงเยอะ กำลังภายในลึกล้ำ ที่เล่นล้วนเป็นพลังที่รุนแรง แต่ชายหนุ่มกลับตั้งสติแน่วแน่ดวงตาทั้งคู่เย็นชาเฉยเมย ขณะที่ยกมือเปล่าขึ้นเบาๆ เสียงพิณปะทะเข้ากับมีดใหญ่ ทุกครั้งที่ปะทะกันก็เหมือนจะทำให้มีดใหญ่หายไปไม่กลับมา หมดแรงไร้กำลัง ปล่อยให้เขาตีเช่นนั้น ล้วนโจมตีชายหนุ่มไม่ได้ อย่างไรเสียตัวเองก็เหนื่อยจนหอบอยู่ตลอดแล้ว

นี่เป็นวิธีการสู้โดยใช้ความนุ่มนวลสยบความแข็งกร้าว

“แม่งเอ๊ย ข้าไม่เชื่อว่าจะฟันเจ้าไม่ไม่ได้”

เจี่ยนแคระรวมกำลังภายในสิบส่วน รวมไว้บนมีด พร้อมทั้งไฟโทสะที่พลุ่งพล่านฟันชายหนุ่มอีกครั้ง

แววตาของชายหนุ่มเย็นยะเยือกทันที เสียงพิณที่นุ่มนวลในเดิมทีเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน สูงและดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน เสียงพิณที่สูงต่ำรื่นหูกลายเป็นมีดที่แหลมคม ยิงพุ่งไปทางจุดที่ถึงแก่ชีวิตของเจี่ยนแคระอย่างแม่นยำไร้ความผิดพลาด

ร่างกายที่เกียจคร้านของสวีซานเหนียงตะลึงเล็กน้อย “การโจมตีทางเสียง นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นการโจมตีทางเสียงด้วย น้องห้า รีบหลีกไป”