แอบรัก นิยาย บท 95

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังมองตากัน และมีความรู้สึกที่พูดออกมาไม่ได้ ออดประตูบ้านก็ดังขึ้น

ซูเฉินรู้ว่าในตอนนี้หยางถิงยังรู้สึกเหนื่อยอยู่ เขสก็เลยเดินไปเปิดประตูให้

ประตูถูกเปิดออก ซูเฉินก็เห็นหลิวอี้อี้ แต่ในครั้งแรกเห็นไม่ค่อยชัด

จากประตูบ้านของหยางถิงเดินเข้ามาในห้องรับแขก มีทางเดินยาวประมาณสองเมตร และเป็นมุมพอดี เป็นมุมที่แสงดวงอาทิตย์ส่องไม่ถึง ถ้าไม่ได้เปิดไฟส่องสว่างก็จะทำให้มองไม่ชัด

แต่เมื่อเปิดประตูแล้ว แสงจากทางเดิอนข้างนอกก็ส่องเข้ามา ดังนั้นทำให้ซูเฉินไม่ได้เห็นท่าทางที่ชัดเจนของหลิวอี้อี้

หลังจากที่เขาได้เห็นหลิวอี้อี้แล้ว เขาก็รู้สึกดีใจ โผตัวเข้าไปกอด และพูดว่า " อิอิ อี้อี้.....ผมคิดถึงพี่มากเลย"

"หา!"

"ป๊าบ!"

เธอส่งเสียงร้อง และง้างฝ่ามือตบหน้าซูเฉิน

ฝ่ามือนี้ตบจนทำให้ซูเฉินรู้สึกมึน เขาคิดในใจว่า ก็ตกลงความสัมพันธ์กันแล้ว แค่เขากอดก็ไม่ได้หรอ?

แต่เมื่อความคิดนี้แวบออกไป ซูเฉินก็นึกขึ้นได้ว่าเสียงหลิวอี้อี้แปลกๆ เหมือนกับว่าน้ำเสียงดูอ่อนลง เขาหรี่ตามองอีกครั้ง

ก็เห็นลักษณะท่าทางของหลิวอี้อี้ดูเด็กลง การแต่งตัวการแต่งหน้าก็ดูวัยรุ่นขึ้น

"นี่......."

ซูเฉินชะงัก เขาเข้าใจแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่หลิวอี้อี้

รูปร่างของเธอเหมือนหลิวอี้อี้มาก รูปร่างผอมสูงและเซ็กซี่ แต่กลับดูเด็กกว่าสี่ห้าปี เห็นได้ชัดว่า ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าซูเฉินตอนนี้น่าจะอายุเท่ากันกับเขา

เธอสวมชุดเอี้ยมสีฟ้า รวบผมสองข้าง มีเส้นผมอยู่ที่ข้างใบหู บวกกับผมหน้าม้านุ่มสลวย นี่มันหลิวอี้อี้ฉบับดาวโรงเรียนนี่นา?

"อี้หราน เกิดอะไรขึ้น?" ตอนที่ซูเฉินกำลังงงอยู่นั้น เสียงของหลิวอี้อี้ก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง

"พี่ เมื่อกี้ไอ้คนนี้มันกอดฉัน" ผู้หญิงคนนั้นรีบเล่าเหตุการณ์ทันที

"ผม....." ซูเฉินรู้สึกปวดใจ เขามองไปที่หลิวอี้อี้ที่กำลังถือกระเป๋าอยู่ด้านหลัง และก็เข้าใจได้ทันทีว่า คนนี้คือหลิวอี้หราน น้องสาวของหลิวอี้อี้!"

หลิวอี้หรานคนนี้ ซูเฉินไม่เคยเจอมาก่อน เพียงแค่เคยได้เห็นรูปที่อยู่ในห้องของหลิวอี้อี้ ตอนนั้นยังเคยถามหลิวอี้อี้ว่า พี่สะใภ้ เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นน้องสาวพี่หรอ หน้าตาเหมือนพี่เลย

"อืม เธอคือหลิวอี้หราน อายุเท่ากันกับนาย.......เรียนอยู่ต่างประเทศ!"

จู่ๆซูเฉินก็นึกขึ้นได้ เขาก็เลยรีบอธิบายว่า " ไม่ใช่ พี่สะใภ้....ผมคิดว่าเธอ เธอคือพี่หน่ะ!"

"ทำไม ถ้าเป็นพี่สาวของฉันก็จะกอดได้หรอ? "นิสัยของหลิวอี้หรานและหลิวอี้อี้ไม่เหมือนกันเลย เธออารมณ์ค่อนข้างร้อน ตอนนี้ราวกับว่าจะเป็นศัตรูกับซูเฉิน

"ไม่ ไม่ได้...." ซูเฉินพูดยอมแพ้

หลิวอี้หรานก็เลยส่งเสียงหึ่ย และพูดว่า " หมาที่ดีไม่ขวางทาง ออกไป!"

"เฮ้ย ที่นี่มันบ้านฉัน เธอสั่งให้ฉันหลบ?" ซูเฉินคิดในใจว่า ยังไงหลิวอี้หรานไม่รู้จักเขา เขาก็เลยแกล้งทำเป็นเจ้าของบ้าน เพื่อยั่วโมโหเธอ

"หา?" หลิวอี้หรานชะงักไป หลังจากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วและพูดว่า " พี่ นี่ไม่ใช่บ้านพี่เขย?"

"ฉันรู้" หลิวอี้อี้พูดและถอนหายใจเบาๆ

หยางถิงได้ยินพวกเขาทั้งสองคนพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เธอรู้สึกน่าเบื่อ ถ้าเป็นเธอหล่ะก็ เงินซักหยวนเดียวก็จะไม่ให้ซูเอ้อหูและเฉินซู่ชิว เพราะยังไงทั้งสองคนนี้ก็เป็นคนสร้างเรื่องขึ้นมาเอง!

แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของครอบครัวคนอื่น หยางถิงก็เลยไม่พูดแทรก บวกกับขาทั้งสองข้างยังไม่ค่อยมีแรง เธอก็เลยนั่งฟังเงียบๆอยู่ข้างๆ เป็นการฆ่าเวลา

" หลังจากนี้ค่อยว่ากัน ยังไงก็ให้เขาไปก่อนหนึ่งแสนหยวน ให้ฝังศพของซูเจิ้งเสร็จก่อนค่อยว่ากัน ตอนนี้ศพยังวางอยู่ที่ห้องเก็บศพอยู่เลย" หลิวอี้อี้พูดด้วยความกลุ้มใจ

เพราะยังไงก็เป็นสามีภรรยาด้วยกันมาหลายปี และท้ายสุดซูเจิ้งก็กลับตัวกลับใจ หลิวอี้อี้ก็เลยอยากจัดการเรื่องศพของซูเจิ้งให้เรียบร้อยก่อน

ตอนนี้ราคาบ้านที่เจียงเฉิงก็ออกมาแล้ว บริษัทขายบ้านก็เอาบ้านขึ้นเว็บไซต์แล้ว แต่เพราะมีซูเอ้อหูและเฉินซู่ชิวมาขัดขวาง หลิวอี้อี้ก็เลยยังไม่ได้ขายบ้านซักที

ตอนนี้ผ่านมาแล้วครึ่งเดือน ราคาบ้านก็เพิ่มขึ้นอีกสี่หมื่นกว่าหยวน.............

จาการพูดของหยางถิง เธอบอกว่าราคาบ้านยังเพิ่มขึ้นได้อีกในระยะเวลาครึ่งปี จะขายแพงกว่าเดิมอีกหนึ่งแสนก็ยังได้ แต่หลิวอี้อี้กลัวว่าอีกครึ่งปีจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาอีก เธอก็เลยโทรหาบริษัทจัดขายบ้าน

ไม่นานก็มีคนรับสาย บริษัทขายบ้านก็อยากทำเงินได้เร็วๆ ก็เลยพูดว่า " ไอ้หยา คุณหลิว สุดท้ายคุณก็โทรมา คุณพิจารณาเป็นอย่างไรบ้างแล้ว? วันนี้ตอนเช้าวันลูกค้าสนใจบ้านของคุณอีกแล้ว ราคาแพงกว่าเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วห้าหมื่นหยวน"

" เก้าแสนหกหมื่นหยวน?" หลิวอี้อี้ถาม

เดิมทีราคาบ้านหลังนี้ตั้งไว้ที่เก้าแสนหยวน แต่ช่วงที่ผ่านมาหลิวอี้อี้ไม่มีเวลาว่าง บริษัทก็เลยยังไม่ขายออกไป ลูกค้ามาดูคนแล้วคนเล่า บริษัทเองก็รีบร้อนอยากจะขาย แต่ทุกครั้งที่โทรหาหลิวอี้อี้ เธอก็จะบอกว่าเธอไปทำงานต่างจังหวัง ไว้เธอกลับมาแล้วเธอจะติดต่อกลับไป"

"ตอนนี้ราคาเก้าแสนหกหมื่นหยวน ไม่สูงไปมากกว่านี้แล้ว เพราะลูกค้ารีบจะใช้บ้านเป็นเรือนหอ" บริษัทขายบ้านพูด

หลังจากที่หลิวอี้อี้ได้ยินแล้ว เธอก็ไม่ลังเลอีกต่อไป พูดว่า " ได้ค่ะ ถ้าสองวันนี้ลูกค้ามีเวลา คุณก็เตรียมสัญญาขายได้เลย พวกเราไปเจอกันที่สำนักงานที่ดิน................."