แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1003

เมื่อเห็นเขา มีคนอุทานด้วยความตกใจทันที “นี่คือนักพรตยู่หลงสินะ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะดูเด็กลงกว่าเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว!”

“ใช่ ดูเหมือนนักพรตยู่หลงจะประสบความสำเร็จในการบำเพ็ญ สามารถกลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้ง!”

“พวกนายว่านักพรตยู่หลง มีโอกาสถึงแดนเทพหรือยัง”

“ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะแดนเทพไม่เคยปรากฏมาเป็นร้อยปีแล้ว พวกเราก็ไม่เคยเห็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพลงมือ ไม่รู้มีพลานุภาพยังไงกันแน่ แค่ออร่าที่ออกมา ตัดสินยาก!”

ขณะที่ทุกคนกำลังคาดเดากัน นักพรตยู่หลงพยักหน้าเบาๆ มาทางคนตระกูลไช่

จากการกระทำเพียงเล็กน้อย ก็รู้ถึงฐานะของตระกูลไช่ในก่างวาน ว่าสูงส่งถึงระดับไหน

ขนาดผู้แข็งแกร่งอย่างนักพรตยู่หลง ยังต้องไว้หน้าพวกเขา

นักพรตยู่หลงยกเท้าขึ้นเบาๆ เหาะกลางอากาศมาบนหินก้อนใหญ่ที่ยอดเขา

“เฉินไต้ซือ โปรดปรากฏตัวออกมาเจอกัน!” นักพรตยู่หลงพูดเสียงกังวาน เสียงดังสนั่นอยู่นาน

“อย่าบอกนะว่าเฉินไต้ซือมาถึงแล้ว” ข้างๆ เฉินโม่ นักบู๊ที่คิดว่าเฉินไต้ซือก็แค่งั้นๆ เมื่อครู่ ถามด้วยความสงสัย

จู่ๆ เฉินโม่ก้าวออกไป

นักบู๊ที่อยู่ข้างๆ รีบตวาดว่า “เฮ้ย ไอ้หนุ่ม เขาเรียกเฉินไต้ซือ ไม่ใช่นาย นายออกไปสร้างความวุ่นวายอะไร!”

ชายหนุ่มคนนี้เห็นเฉินโม่ยังหนุ่ม จึงคิดว่าเฉินโม่เป็นเด็กรุ่นน้องที่เพิ่งเข้าสู่โลกฝึกบู๊

เฉินโม่หน้านิ่ง เมื่อกี้นักบู๊คนนี้เอาแต่พูดไม่ดีใส่เขา เขาฟังแล้วไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

“ฉันคือเฉินไต้ซือ!”