แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1007

จิตใจที่ผ่อนคลายของไช่อิ้งเวินแต่เดิม ตึงเครียดขึ้นมาทันที พละกำลังที่เฉินโม่แสดงออกมาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ไม่เป็นผลดีต่อตระกูลไช่ของพวกเขาเลย

เขาไม่รู้ว่านักพรตยู่หลงยังมีไม้ตายหรือเปล่า ถ้านี่เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของนักพรตยู่หลง งั้นความหวังที่จะชนะเฉินโม่คงมีไม่มาก

สีหน้าของนักพรตยู่หลงหนักใจ มองเฉินโม่ด้วยความตกใจมาก นี่เป็นการโจมตีสุดท้ายในหนังสือสวรรค์แล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่สามารถทำอะไรเฉินโม่ได้

“เฉินไต้ซือ พละกำลังของนายไม่ธรรมดาจริงๆ มิน่าล่ะถึงกล้ามาตามนัดที่นี่คนเดียว เป็นผู้มีความสามารถสูงส่งที่กล้าหาญจริงๆ!” นักพรตยู่หลงเอ่ยชม

แต่มีความหมายแปลกๆ ออกมาจากน้ำเสียงของเขา

เฉินโม่ไม่รู้ว่านักพรตยู่หลงยังมีท่าไม้ตายอะไรหรือเปล่า แต่เขามีอะไรต้องกลัวล่ะ

“พูดมากก็เปล่าประโยชน์ คุณก็ลองรับหมัดผมไปสิ!”

เฉินโม่พูดจบ ก้าวออกมาเบาๆ หนึ่งก้าว

เพียงก้าวเดียว เขามาถึงตรงหน้าของนักพรตยู่หลง “สยบภูเขา!”

เหมือนนักพรตยู่หลงเตรียมตัวไว้แล้ว ตัวถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันก็ใช้สองมือวาดลวดลายซับซ้อนกลางอากาศ

ทุกลวดลายที่วาดออกมา จะมีพลังกั้นตรงกลางระหว่างเขากับเฉินโม่เอาไว้

แต่ความเร็วของเขาเทียบเฉินโม่ไม่ได้แน่นอน ตอนเขาวาดลวดลายที่ห้าออกมา ในที่สุดหมัดของเฉินโม่ก็มาถึงแล้ว

พลั่ก!

เพียงหมัดเดียว นักพรตยู่หลงโดนโจมตีจนกระเด็นไปทันที กระอักเลือดออกมากลางอากาศ