แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1008

นักพรตยู่หลงฉีกยิ้ม หัวเราะอย่างประหลาดแล้วพูดว่า “ยอมแพ้เหรอ เหอะๆ......”

คนตระกูลไช่สีหน้าดีใจ ไช่เหวินหย่าพูดว่า “ดีมากเลย ดูเหมือนนักพรตยู่หลงยังมีท่าไม้ตายที่ยังไม่ได้ใช้ออกมา!”

“ในเมื่อนักพรตยู่หลงเลือกที่นี่เป็นสถานที่ต่อสู้ เขาต้องมีแผนการเหลืออยู่แน่นอน”

“หวังว่าแผนการที่เหลืออยู่ของนักพรตยู่หลง จะเอาชนะเฉินโม่ได้!” ไช่อิ้งเวินพูดอย่างทอดถอนใจ เมื่อกี้เขาก็รู้สึกว่านักพรตยู่หลงครองความได้เปรียบด้านสถานที่ ต้องชนะแน่นอน แต่ตอนนี้ไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว

ทุกคนที่ชมการต่อสู้ ได้ยินว่านักพรตยู่หลงยังมีท่าไม้ตาย จู่ๆ ก็คาดหวังเป็นอย่างมาก

“ไม่รู้ว่านักพรตยู่หลงยังมีท่าไม้ตายอะไร ที่ยังไม่ได้ใช้ออกมา แต่ต้องแข็งแกร่งกว่ากระบวนท่าดาวร่วงหล่นเมื่อครู่ ไม่งั้นก็ทำอะไรเฉินไต้ซือไม่ได้อยู่ดี” มีนักบู๊พูดอย่างทอดถอนใจ

“ฉันว่ายาก ฉันว่ากระบวนท่าดาวร่วงหล่น เป็นขีดสุดของนักพรตยู่หลงแล้ว ถ้าเขายังมีการโจมตีที่แข็งแกร่งกว่านี้ คงไม่รอถึงตอนนี้หรอก นายไม่เห็นเหรอ ถ้าเมื่อกี้นักพรตยู่หลงไม่มีเครื่องรางป้องกันที่แข็งแกร่งอยู่ในมือ ตอนนี้เขาคงตายไปแล้ว!”

ทุกคนพยักหน้าไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าเห็นด้วยกับความเห็นของคนนี้ ตอนนี้คนส่วนใหญ่มองว่านักพรตยู่หลงก็แค่งั้นๆ ถึงขนาดที่มีคนสงสัยว่าพละกำลังของเฉินโม่ถึงแดนเทพแล้ว!

นักพรตยู่หลงเงยหน้ามองฟ้ายามค่ำคืน มีดวงจันทร์กลมอยู่บนท้องฟ้า แต่ไม่สามารถบดบังแสงของหมู่ดาวได้อยู่ดี

“เฉินไต้ซือ ถ้าอยู่ที่อื่น ตอนนี้ฉันคงยอมแพ้นายแล้ว แต่นายอย่าลืมสิว่าที่นี่คือเขายู่หลงของฉัน!”

เฉินโม่เดาได้นานแล้วว่านักพรตยู่หลงเลือกที่นี่เป็นที่ต่อสู้ ต้องเตรียมอะไรไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่เขาจะกลัวไปทำไมล่ะ

“ถึงที่นี่คือเขายู่หลง แล้วทำไมล่ะ”

“หึ งั้นจะให้นายได้เห็นความเก่งกาจของค่ายกลโบราณเขายู่หลงของฉัน!” นักพรตยู่หลงพูดอย่างเย็นชา

“ค่ายกลโบราณ!”

ทุกคนตกใจ!