แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1009

ในท้องฟ้ายามค่ำคืน ดวงดาวนับไม่ถ้วนสว่างจ้า แสงแต่ละแสงพาดผ่านไปมา จนกลายเป็นตาข่ายขนาดใหญ่

หลังจากนั้นตาข่ายแสงที่สร้างมาจากการรวมตัวของดวงดาวนับไม่ถ้วนเชื่อมต่อกัน กลายเป็นเสาแสงสีเงินรัศมีหลายเมตรหนึ่งต้น

สวบ!

เสาแสงนั่น เหมือนกระบี่คมออกจากฝัก กระแทกลงมาหาเฉินโม่ เหมือนน้ำตกไหลลงมาจากที่สูง

เฉินโม่อยากหลบมาก แต่เขารู้สึกว่าการเคลื่อนไหลของชี่ของตัวเองโดนค่ายกลล็อกไว้ ไม่สามารถหลบได้เลย

ระหว่างที่ทำอะไรไม่ได้ เขาทำได้แค่ฝืนรับไว้

พรวด!

แสงสีทองแสงหนึ่งพุ่งออกมากลางหัวของเฉินโม่ กระบี่สับสวรรค์พุ่งสูงพร้อมสายลม กลายเป็นกระบี่ยักษ์ยาวหลายเมตร พุ่งเข้าไปหาเสาแสงสีเงินที่ร่วงลงมาจากท้องฟ้า

“นั่นมันอะไรกัน!”

ทุกคนมองกระบี่สับสวรรค์อย่างตกใจกลัว

“ที่แท้เฉินไต้ซือยังมีท่าไม้ตาย!”

“ฉันรู้สึกว่าถ้ากระบี่เล่มนั้นฟันมาที่ฉัน ฉันคงไม่กล้าแม้แต่จะต้านทาน!” มีนักบู๊พูดอย่างตกใจกลัว

“อย่าบอกนะว่านายอยู่ต่อหน้าค่ายกลหมื่นดวงดาว นายยังกล้าต่อต้านอีกเหรอ” นักบู๊อีกคนยิ้มเยาะแล้วย้อนถาม

“ไม่กล้า ค่ายกลนั้นกำลังคนไม่สามารถต้านทานได้เลย นั่นเป็นพลานุภาพฟ้าดินอย่างแท้จริง!”

“ไม่รู้ว่ากระบี่ของเฉินไต้ซือ จะต้านค่ายกลหมื่นดวงดาวได้ไหม”

บรรดาคนตระกูลไช่ที่รวมตัวกัน ไช่เหวินหย่ามองพ่อตัวเอง ในแววตาตกใจและสับสนไปหมด “พ่อว่านักพรตยู่หลงจะชนะได้ไหม”

ไช่อิ้งเวินส่ายหน้า “ฉันก็ไม่แน่ใจ หวังว่าเขาจะชนะได้ ไม่งั้นตระกูลไช่ของเราจบแน่”