แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1010

ผู้ชมการต่อสู้แอบเสียดาย “เฮ้อ ยังไงกำลังของคน ก็ยากจะต้านทานพลานุภาพฟ้าดิน!”

“ใช่ เฉินไต้ซือใกล้ฝืนไม่ไหวแล้ว”

“ค่ายกลหมื่นดวงดาวเก่งกาจตามคาดจริงๆ เกรงว่าถึงเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ก็คงต้านทานไม่ได้!”

“แม้พละกำลังของเฉินไต้ซือยังไม่ถึงแดนเทพ แต่ความแข็งแกร่งไม่ด้อยไปกว่าแดนเทพเลย คิดไม่ถึงว่าจะเสียท่าให้กับค่ายกลหมื่นดวงดาว! น่าเสียดาย น่าเสียดาย!”

เฉินโม่มองเสาแสงสีเงินขนาดใหญ่บนท้องฟ้า ขมวดคิ้วเบาๆ “ไม่เสียแรงที่ค่ายกลหมื่นดวงดาว เป็นสิ่งที่ผู้บำเพ็ญสมัยโบราณหลงเหลือไว้ แม้ไม่รู้ว่าผ่านการกัดเซาะเป็นเวลานานเท่าไร แต่พลานุภาพยังคงแข็งแกร่งมาก”

เพียงพริบตา กระบี่สับสวรรค์โดนดันจนห่างจากหัวเฉินโม่ไม่ถึงสิบเมตร

เหมือนเฉินโม่ไม่มีแรงต้านทานค่ายกลหมื่นดวงดาวแล้ว ตัดสินใจไม่ต้านทานแล้ว ปล่อยให้เสาแสงสีเงินนั่นร่วงลงมา

ครืนน!

เสียงดังสนั่น ตำแหน่งที่เฉินโม่อยู่ มีแสงจ้าระเบิดออกมา สว่างจนทุกคนไม่กล้าลืมตา

แสงนั้นคงอยู่ไม่กี่วินาทีก่อนที่จะหายไป ทุกคนรีบมอง เมฆรูปเห็ดลอยขึ้นจากตำแหน่งที่เฉินโม่อยู่ ปกคลุมแทบจะครึ่งฟ้า

เมื่อฝุ่นควันหายไป ตำแหน่งที่เฉินโม่เคยอยู่ กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่รัศมีประมาณหกเมตรกว่า

ส่วนตัวของเฉินโม่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ทุกคนอดเดินมาด้านหน้าไม่ได้ อยากดูสภาพภายในหลุมให้ชัดเจน

คนตระกูลไช่ก็ลุกขึ้นทันที เดินมาด้านหน้า อยากดูว่าเฉินโม่ตายหรือยัง

“หลุมใหญ่ขนาดนี้ เฉินไต้ซือคงไม่รอดแล้วมั้ง” มีนักบู๊ถามอย่างไม่แน่ใจ

“ไม่แน่ ก่อนที่ยังไม่เห็นศพด้วยตาตัวเอง อย่าตัดสินอะไรมั่วซั่ว”