แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1012

อยู่ดีๆ ก็มีโซ่สองเส้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง พุ่งเข้าไปพันตัวเฉินโม่

“รนหาที่ตาย!” เฉินโม่ส่งเสียงหึอย่างเย็นชา แสงสีทองพาดผ่าน กระบี่สับสวรรค์พุ่งไปแทงนักพรตยู่หลงอย่างรวดเร็ว

สวบ!

หน้าอกของนักพรตยู่หลงโดนแทงจนทะลุ

พละกำลังของนักพรตยู่หลงหมดไปนานแล้ว ไม่เหลือแรงต้านทานการโจมตีของเฉินโม่ เขากำลังเดิมพัน เดิมพันว่าตอนนี้เฉินโม่กำลังฝืน

แต่เห็นได้ชัดว่านักพรตยู่หลงเดิมพันพลาดแล้ว

กระบี่สับสวรรค์มีแสงโลหิตเล็กน้อย กลับมาข้างกายเฉินโม่อีกครั้ง มันหมุนรอบตัวเฉินโม่ เหมือนกำลังแสดงพลานุภาพให้ทุกคนเห็น

พวกคนที่มีความคิดเดียวกับนักพรตยู่หลงเมื่อครู่ ตอนนี้แต่ละคนยังแอบกลัวไม่หาย ถ้าคนที่เขาไปเมื่อกี้คือตัวเอง คงเหมือนกับนักพรตยู่หลงแน่นอน ตายหัวกับตัวอยู่คนละที่

เฉินโม่หันหลังมา ทุกคนตกใจจนถอยหลังหนึ่งก้าว มองเฉินโม่ด้วยใบหน้าเคารพและหวาดกลัว

สายตาของเฉินโม่ไม่ได้หยุดลงที่ทุกคน แต่สายตาของเขาหันไปทางคนตระกูลไช่

เฉินโม่มองไช่อิ้งเวิน แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “กลับไปเตรียมเถอะ พรุ่งนี้ผมจะไปเอาของผมคืนที่ตระกูลไช่”

ไช่อิ้งเวินตัวเซ ทรุดลงกับพื้นทันที หน้าซีดเหมือนคนตาย

“พ่อ!” ไช่เหวินหย่าอุทานอย่างตกใจ รีบประคองไช่อิ้งเวิน แล้วหันมามองเฉินโม่อย่างโมโห

เฉินโม่ไม่ได้สนใจพวกเขา แต่หันหลังเดินมาข้างนักพรตยู่หลง ยื่นมือออกมาพร้อมกระบวนท่า แผ่นหยกปากว้าบนตัวนักพรตยู่หลงลอยเข้ามาอยู่ในมือเฉินโม่

มองแผ่นหยกปากว้าขนาดเท่าฝ่ามือ เฉินโม่สีหน้ายินดี “คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเครื่องรางระดับสูง!”

“อีกทั้งยังเป็นเครื่องรางระดับสูงประเภทป้องกันที่หายากมาก เทียบได้กับสมบัติล้ำค่าระดับต่ำ!”