แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 104

"ลูกพี่ฉู่ไปเดินอยู่กับไอ้เฉินโม่ที่ไม่เอาไหนได้อย่างไร ดูเหมือนว่าทั้งสองจะสนิทสนมกันอย่างมากด้วย" หลินทาวตะลึงเล็กน้อย เขามองไปที่เฉินโม่และสงสัย

เรื่องในวันนั้นหยางเชี่ยนเชี่ยนและจางเสี่ยนพร้อมทั้งคนอื่นๆ ไม่ได้กล่าวต่อภายนอก เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีอะไร ฉะนั้นหลินทาวจึงไม่รู้ว่าฉู่เหวินสงและเฉินโม่มีความสัมพันธ์อย่างไร

ทันใดนั้น มีคนออกมาจากห้องรับรองแขกด้านหลังแท่นหิน ทุกคนต่างก็ทำตัวหยิ่งผยอง ในสายตานั้นไม่มีผู้ใด และดูก็รู้แล้วว่าพวกเขาเป็นคนมีอิทธิพล

"ดูเหมือนว่าเพื่อนของผมที่ว่า จะมาถึงก่อนแล้วนะครับ" เมื่อมองไปที่คนเหล่านั้น ฉู่เหวินสงก็แสดงรอยยิ้มที่มีเล่ห์เหลี่ยมออกมา

บนแท่นหินนั้น มีชายวัยกลางคนที่อวบเล็กน้อย เขาพูดกับไมโครโฟนว่า "ผมจะไม่พูดซ้ำเรื่องกฎของงานพนันหิน เพียงแต่ว่าคราวนี้มีการปรับราคาการประมูลเล็กน้อย การประมูลราคาทุกครั้งต้องเริ่มอย่างต่ำหนึ่งหมื่น ลำดับต่อไปผมจะเริ่มเอาหินที่เข้าร่วมการประมูลในครั้งนี้ออกมาครับ"

หลังจากที่ชายวัยกลางคนที่อวบอ้วนพูดจบ คนที่อยู่กระจายตามงานก็ทยอยเดินเข้ามา แต่คนส่วนมากยืนอยู่นอก มีเพียงฉู่เหวินสงและเฉินโม่ และผู้ที่ออกมาจากห้องรับรองแขกในตอนนี้เท่านั้นที่มีที่นั่ง

แม้แต่เอียนชิงเฉิง มู่หรงยานเอ๋อร์และคนอื่นๆ ก็ยืนอยู่ข้างนอกเหมือนกัน

ฉู่เหวินสงแนะนำให้เฉินโม่รู้โดยพูดเบาๆ " ไอ้อ้วนที่อยู่บนเวทีคือเจี่ยจิ้งอาน เจ้าของภูมรวมทรัพย์ สถานที่ค้าขายของเลอค่าที่ใหญ่ที่สุดในอู่โจว เป็นของเขา จะว่าเรื่องความสามารถ เขาเก่งกว่าผมเล็กน้อย ในมณฑลฮ่านหยางเขาอยู่ในสิบอันดับแรก"

เฉินโม่เพียงแค่เหลือบมองชายอ้วนวัยกลางคนคนนั้น สีหน้าของเขาไม่แยแสใดๆ

เจี่ยจิ้งอานที่อยู่บนเวทีเอ่ยปากตะโกนว่า "นำหินหมายเลข1 ขึ้นมา!"

พนักงานสองคนที่สวมชุดทำงาน และยกหินรูปสี่เหลี่ยมขนาดเท่าแพะขึ้นมา พวกเขาวางหินลง แล้วทั้งสองก็ถอยกลับ

เจี่ยจิ้งอานกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สดใส " หินหมายเลข 1 ส่งมาจากหลิ่งหนาน ราคาเริ่มต้นแสน เริ่มการประมูล!"