“เดี๋ยวก่อน!”
ขณะที่เฉินโม่กับเจี่ยงหยาวกำลังจะเดินไปตรงที่นั่ง จู่ๆ มีเสียงไม่เป็นมิตรดังขึ้น
ตามมาด้วยพวกอาเปียว เดินเข้ามาด้วยสีหน้าอึมครึม
“พวกนายอีกแล้ว!” เจี่ยงหยาวขมวดคิ้วเบาๆ สายตาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางอานหลิงหัวที่ยืนอยู่หน้าเวที
อาเปียวยิ้มขอโทษเจี่ยงหยาว แล้วพูดว่า “พี่สะใภ้ พวกเรารับผิดชอบดูแลความปลอดภัยของงานนี้ ถ้ามีอะไรล่วงเกิน โปรดอภัยให้ด้วย!”
คำว่าพี่สะใภ้ ทำให้ใบหน้าเล็กของเจี่ยงหยาวแดงเป็นแอปเปิลสุกงอมทันที เจี่ยงหยาวตำหนิว่า “พวกนายเรียกอะไรมั่วๆ! สำรวมวาจาหน่อยได้ไหม!”
“ได้ๆ พี่สะใภ้ไม่ให้เราเรียก งั้นเราไม่เรียกก็ได้!” อาเปียวยิ้มร่าแล้วเอ่ยขึ้น
“ฮ่าๆ!”
คำพูดตลกที่อาเปียวพูดขึ้นมา ทำให้นักเรียนจำนวนมากหัวเราะ ทุกคนรู้เรื่องที่เจี่ยงหยาวเป็นผู้หญิงของอานหลิงหัวเป็นอย่างดี ล้วนเข้าใจเป็นอย่างดีว่าอาเปียวหมายถึงอะไร
แม้มีผู้ชายบางส่วนไม่พอใจกับสิ่งนี้มาก แต่หวาดกลัวตระกูลอาน จึงทำได้เพียงโกรธ แต่ไม่กล้าพูดออกมา
เจี่ยงหยาวโมโหจนอกกระเพื่อมอย่างแรง แต่ทำอะไรอันธพาลอย่างอาเปียวไม่ได้เลย ทำได้เพียงแผดเสียงด้วยใบหน้าเย็นชา “พวกนายจะทำอะไรอีก”
อาเปียวหุบยิ้ม พูดอย่างจริงจังว่า “ในเมื่อพวกเรารับผิดชอบดูแลความปลอดภัยของงานนี้ จำเป็นต้องซักถามคนแปลกหน้าสักหน่อย!”
อาเปียวมองเฉินโม่ รอยยิ้มเย็นชาเต็มใบหน้า “เราต้องป้องกันไม่ให้คนที่ไม่ใช่นักเรียนของมหาวิทยาลัยเราปะปนเข้าไป!”
เจี่ยงหยาวพูดอย่างโมโหว่า “พวกนายหมายความว่ายังไง ไหนตกลงกันแล้วว่าพาเพื่อนตัวเองมาได้ ทำไมถึงไม่ได้ขึ้นมาอีกล่ะ!”
อาเปียวทำท่าเหนื่อยใจ “ขอโทษด้วย เพิ่งเปลี่ยนใจกะทันหัน หวังว่าพี่สะใภ้จะให้อภัย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แดนนิรมิตเทพ
แปลต่อหน่อยครับ...
อ่านต่อไม่ได้เลย...
เงียบสนิท...
ตั้งแต่ตอน1299ถึง1420ไม่มีเลยค่ะตอนขาดหายไปเลย ขอร้องทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ...
ขอร้องทางทีมงานอัพเดทให้ถึงตอนจบด้วยนะคะ😭...
ไม่เขียนต่อแล้วหรือครับ...