แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1091

หัวหน้าหลิวอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นโมโหมาก “ลุกขึ้นมา สวะอย่างพวกนาย! ลุกขึ้นมาให้หมด ไม่งั้นฉันจะไล่พวกนายออกทั้งหมด!”

แม้งานจะดี แต่ถ้าเทียบกับชีวิตแล้ว สามารถทิ้งได้อย่างไม่มีความลังเล

ตอนที่ชีวิตกำลังโดนคุกคาม ถ้ามีคนที่สามารถเลือกทางอื่นได้ นั่นคือผู้กล้า!

เห็นได้ชัดว่าบอดี้การ์ดพวกนี้ไม่ใช่ผู้กล้า

เห็นพวกลูกน้องที่ปกติจะเชื่อฟังเมื่ออยู่ต่อหน้าตัวเอง ตอนนี้กลับไม่มีใครฟังคำพูดของตัวเองสักคน หัวหน้าหลิวโกรธจนหน้าดำหน้าแดง

“ดี ดี พวกนายไม่ต้องทำแล้ว!”

ทุกคนที่มุงดูอยู่รอบๆ พากันแตกตื่น

“นี่มันอะไรกัน ทำไมคนพวกนี้ถึงเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนก่อนหน้านี้เลย จู่ๆ ก็คุกเข่าคำนับอ้อนวอนเด็กนั่น!”

“ใช่ ฉันก็สงสัยมาก อย่าบอกนะว่าเด็กนั่นมีวิชามารอะไร”

“ไม่รู้ แต่ฉันคิดว่าเด็กนั่นมีอะไรแปลกๆ แน่นอน!”

แววตาที่พวกลูกคนรวยมองไปยังเฉินโม่ แฝงไปด้วยความตกใจและสงสัย

หัวหน้าหลิวจ้องเฉินโม่ พูดอย่างดุดันว่า “ไอ้หนุ่ม นายใช้วิธีอะไรกันแน่!”

เฉินโม่หน้านิ่ง พูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมยว่า “นายไม่มีสิทธิ์รู้ เรียกคนที่อยู่เบื้องหลังนายออกมา!”

“นายกล้าสบประมาทฉัน!” หัวหน้าหลิวกัดฟันกรอด “ฉันไม่เชื่อสิ่งชั่วร้ายนี้หรอก ฉันจะลงมือเอง!”

พูดจบ หัวหน้าหลิวพุ่งเข้ามาเอง

เฉินโม่ส่งเสียงหึอย่างเย็นชา “ไม่รู้จักที่เป็นที่ตาย!”

พลานุภาพกดดันที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า ปกคลุมหัวหน้าหลิวเอาไว้

หัวหน้าหลิวร้องโอดครวญออกมาทันที เขาคุกเข่าลงบนพื้น เอาสองมือกุมหัว ร้องโหยหวนไม่หยุด