แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1106

เมื่อเห็นว่าพลังของค่ายกลค่อยๆ ลดลง แต่เฉินโม่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย ผู้หญิงลึกลับคนนั้นร้อนใจแล้ว

“เฉินไต้ซือชื่อเสียงสมคำร่ำลือจริงๆ!”

“แต่นายคิดว่าจะจบแค่นี้เหรอ”

พูดจบ ผู้หญิงคนนั้นยื่นมือออกมา ขวดหยกเล็กๆ ปรากฏในมือเธอ

ผู้หญิงชุดดำมองขวดหยกเล็กๆ ความหวาดผวาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ ถือไว้ในมืออย่างระมัดระวัง กลัวว่ามันจะหกออกมา

“เฉินโม่ ให้นายได้ชิมรสชาติของน้ำหนึ่งเดียว ที่สามารถทำให้จิตวิญญาณของผู้บำเพ็ญดับสูญได้!”

สองนิ้วของเธอติดกันแน่ กำลังจะใช้วิชา แต่เมื่อมองเฉินโม่ที่อยู่กลางอากาศ จู่ๆ เธอก็เผยความลังเลออกมา

เสียงเธอเบาและเยือกเย็น แฝงด้วยความเย่อหยิ่ง ตะโกนใส่เฉินโม่ว่า “เฉินไต้ซือ ถ้านายคำนับอ้อนวอนฉัน และให้คำสาบานเลือด ว่าจะยอมศิโรราบให้ฉันตลอดไป ฉันจะปล่อยนายไป!”

เฉินโม่ไม่ตอบ หลับตาลงไม่สนใจ

“ท่าทีแบบนี้อีกแล้ว ขนาดใกล้ตาย นายยังไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตาขนาดนี้ ฉันจะดูสิว่านายจะทนน้ำหนึ่งเดียวได้นานแค่ไหน!”

ผู้หญิงคนนั้นกัดฟัน ปล่อยพลังทิพย์ออกมา หยดน้ำใสเป็นประกายแวววาว สาดออกมาจากขวดหยกเล็กๆ แผ่ออร่าน่ากลัวออกมากลางอากาศ

หยดน้ำไม่กี่หยดนี้ ผู้หญิงคนนั้นใช้พละกำลังที่มีอยู่ทั้งหมด ราวกับว่าหยดน้ำแค่ไม่กี่หยดสำคัญกว่าภูเขาใหญ่ทั้งลูก

“ไปซะ!”

ผู้หญิงแผดเสียงเบา พลังทิพย์ปกคลุมหยดน้ำเอาไว้ จากนั้นส่งเข้าไปในค่ายกล

เฉินโม่ขมวดคิ้วเบาๆ ในฐานะที่เป็นผู้บำเพ็ญ เขาจะไม่รู้ความน่ากลัวของน้ำหนึ่งเดียวได้อย่างไร

นั่นเป็นสิ่งที่ระดับสูงกว่าไฟแท้สมาธิตั้งหนึ่งขั้น ถ้านักบู๊ทั่วไปโดนเข้า จะตายและวิญญาณดับสลายทันที ถึงเป็นนักบู๊แดนเทพ ก็บาดเจ็บสาหัสได้