แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1107

นัยน์ตาทั้งสองข้างของผู้หญิงชุดดำ เผยความไม่สบอารมณ์ออกมามากมาย “ขนาดค่ายกลมังกรฟ้าปกคลุมวารีที่ใส่น้ำหนึ่งเดียวเข้าไปยังทำอะไรเขาไม่ได้ กระบวนท่าเมื่อกี้คือพลังอภินิหารอะไรกันแน่”

เฉินโม่ลอยอยู่กลางอากาศ มองลงมายังผู้หญิงลึกลับชุดดำคนนั้น

“เธอเป็นใคร” เฉินโม่ถามด้วยเสียงเรียบเฉยอีกครั้ง

“หึ ชาติหน้านายก็อย่าหวังว่าจะได้รู้เลย!” ผู้หญิงชุดดำพูดจบ ก็หันหลังกำลังจะหนีไป

“จะหนี ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!” เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ ต่อจากนั้นกระบี่สับสวรรค์กลายเป็นแสงสีทอง ฟันไปที่ผู้หญิงชุดดำคนนั้นอย่างรวดเร็ว

เหมือนผู้หญิงชุดดำรู้ถึงความเก่งกาจ จู่ๆ มีแสงสีฟ้าเป็นวงสว่างขึ้นบนตัว คิดไม่ถึงว่ากระบี่สับสวรรค์จะไม่สามารถโจมตีได้ เกิดเสียงเหล็กกระทบกันดังขึ้น

“จะให้ฉันอยู่ต่อ ชาติหน้าเถอะ!” ผู้หญิงชุดดำคนนั้นแสยะยิ้มเย็นชา แล้วหนีไปอย่างรวดเร็ว

เฉินโม่ไม่ได้ไล่ตามไป เขาค่อยๆ ลงมาบนพื้น เมื่อแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นหนีไปไกลแล้ว จู่ๆ เขากระอักเลือดออกมา

“ไม่เสียแรงที่ได้ฉายาน้ำหนึ่งเดียว ที่สามารถกัดกร่อนกระดูกเซียนได้ แม้มีเพียงแค่ไม่กี่หยด คิดไม่ถึงว่าจะมีพลานุภาพขนาดนี้!”

“ค่ายกลมังกรฟ้าปกคลุมวารี เป็นค่ายกลสังหารที่ผู้บำเพ็ญสมัยโบราณหลงเหลือเอาไว้ชัดๆ ถึงฉันใช้เจ็ดก้าวพิชิตฟ้าก็ไม่มั่นใจว่าจะทำลายค่ายกลออกไปได้ มีเพียงการใช้วิชาอภินิหารอย่าง ‘สงบระงับ’ ถึงจะทำลายค่ายกลได้”

“แต่ใช้วิชาอภินิหารด้วยพละกำลังของฉันในตอนนี้ สูญเสียพละกำลังไปเยอะมากจริงๆ โดนพิษของน้ำหนึ่งเดียวแทรกซึมเข้ามาในร่างกาย”

“ฉันใช้กระบี่สับสวรรค์ทำให้เธอตกใจหนีไป เธอคงคิดไม่ถึงว่าพลังของฉันหมดแล้ว”

“แผนในตอนนี้คือรักษาอาการบาดเจ็บก่อน”