แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 111

ทุกคนที่เข้าร่วมงานการพนันหินครั้งนี้ ต่างก็ด่าทอว่าสวีตงฮ่านร้ายกาจ และพวกเขาแสดงตนว่าจะไม่เชื่อเขาอีกต่อไป

หลินเทียนหยาก็จ้องไปที่สวีตงฮ่านอย่างเย็นชาและด่าว่า " เถ้าแก่สวี แค้นครั้งนี้ ตระกูลหลินจำเอาไว้อย่างดีแล้ว!"

เมื่อได้ยินทุกคนด่าทอสาปแช่งสวีตงฮ่าน คนที่ดีใจมากที่สุดก็คงเป็นเถ้าแก่ของภูมรวมทรัพย์ เจี่ยจิ้งอานแล้วล่ะ

คราวนี้ เจี่ยจิ้งอานลงจากเวทีด้วยตนเอง และส่งเอาพลอยทับทิมที่มีเพชรเลือดอยู่ด้านในให้กับเฉินโม่ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "คุณเฉิน ขอบคุณที่ช่วยผมในครั้งนี้ ช่วยเปิดโปงแผนการสมคบคิดของ สวีตงฮ่าน เมื่องานพนันหินจบลง คุณอย่าเพิ่งไปไหน ผมมีของขวัญขอบคุณ!"

มีคนให้ของขวัญ เฉินโม่ไม่รับไว้ก็เสียของอยู่ดี จึงพยักหน้าและพูดว่า " หากเป็นเช่นนี้ ขอขอบคุณเถ้าแก่เจี่ยก่อนเลย!"

ฉู่เหวินสงยิ้มและพูดว่า "เจ้าอ้วนเจี่ย ของขวัญขอบคุณของนายอย่าได้ชิ้นเล็กเกินไปล่ะ!"

เจี่ยจิ้งอานกลอกตาใส่ฉู่เหวินสง "ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ใช่คนขี้เหนียว!"

เฉินโม่โยนไพลินมีแดงให้เฉินซงจื่อ " นายช่วยฉันเก็บเอาไว้!"

เฉินซงจื่อตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นจึงเก็บมันไว้ด้วยความเคารพ "รับทราบครับ!"

ด้านนอกนั้น หยางเชี่ยนเชี่ยนและคนอื่นๆ มองดูเฉินโม่โยนอัญมณีเลอค่านี้ให้เฉินซงจื่อเก็บไว้ ราวกับของชิ้นนี้ไม่มีราคา

พวกเขาตะลึงอย่างมาก "นั่นเป็นเพชรเลือดที่เลอค่าอย่างมาก เฉินโม่ไว้ใจให้คนอื่นเก็บไว้ขนาดนี้เลยเหรอ?"

สีหน้าของมู่หรงยานเอ๋อร์เต็มไปด้วยความชื่นชม เธอคิดในใจว่า " เมื่อเทียบกับเฉินโม่แล้ว หลินทาว จางเสี่ยนและเพื่อนร่วมชั้นที่ร่ำรวยนั้น ดูเหมือนเด็กกระโปกที่ยังไม่เลย ส่วนเฉินโม่นั้นถือเป็นลูกผู้ชายตัวจริง!"

อานเข่อเยว่ตะลึงอย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอให้ความสำคัญกับเฉินโม่มากกว่าเจิ้งหยวนฮ่าว!

เอียนชิงเฉิงประหลาดใจเช่นกัน แม้ว่าเธอจะไม่ให้ความสำคัญกับเงินเท่าไหร่ แต่เธอมองไปที่พลอยทับทิมนั่นด้วยสีหน้าครุ่นคิด ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

จนกระทั่งเฉินซงจื่อเก็บไพลินสีทองเอาไว้ เอียนชิงเฉิงก็พูดกับซังซังอย่างกะทันหันว่า " เธอคิดว่าถ้าเอาเพชรเลือดนั้นมาทำเป็นแหวนเพชร จะสวยไหม?"