แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1171

“น้องเอียน เชิญ！” ด้านนอกประตู ดังขึ้นด้วยเสียงของเฉินกั๋วเหลียง

“คุณท่านเฉินเกรงใจไปแล้ว ผมเป็นคนรุ่นหลัง เรียกผมว่าหม่านชวนก็พอ” เสียงที่หนักแน่นและอ่อนน้อมถ่อมตนของเอียนหม่านชวนดังขึ้น

ในห้องโถง สายตาของทุกคนได้หันมองไปทางประตู

ชายวัยกลางคนรูปร่างผอมบางผิวเหลือง ได้พาหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยในชุดขาวผมยาว เดินเข้ามาช้าๆ พร้อมกับผู้อาวุโสทั้งสามของตระกูลเฉิน

ทันทีที่หญิงสาวก้าวเข้ามาในห้องโถงของตระกูลเฉิน เธอก็เหมือนกับพระจันทร์เต็มดวงที่ลอยอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน แสงที่เย็นชาและห่างไกล ได้ทะลุผ่านหัวใจของทุกคน ให้ความรู้สึกที่ศักดิ์สิทธิ์และจับต้องไม่ได้ ทำได้เพียงแหงนมองเท่านั้น

คนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ในตระกูลเฉิน ล้วนมองจนตะลึง และไม่สามารถละสายตาไปจากเอียนชิงเฉิงได้ แม้แต่เฉินตงหวาและคนรุ่นที่สองของตระกูลเฉิน ต่างก็ตกตะลึงในความงามนี้

หญิงสาวมากมาย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเอียนชิงเฉิง ต่างก็มีความรู้สึกที่ด้อยกว่า ต่อให้คนที่มีชื่อเสียงเป็นถึงสาวงามของหนานซูอย่างเย่เฟยเออร์ก็อดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกพ่ายแพ้

“บนโลกนี้ยังมีผู้หญิงที่สวยงามขนาดนี้！”

เฉินเข่อซินนั้นรู้เรื่องของยานจิงเป็นอย่างดี เมื่อเห็นเอียนชิงเฉิง เธอก็เดาได้ว่า “เธอน่าจะเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของยานจิงเอียนชิงเฉิง！”

นอกจากสาวงามอันดับหนึ่งของยานจิงแล้ว เกรงว่าคงไม่มีใครสามารถมีใบหน้าที่งดงามแบบนี้ได้อีกแล้ว

เฉินธงกับเฉินเหล่ยและคนอื่นๆก็นึกขึ้นได้ถึงสถานะของเอียนชิงเฉิง

เฉินธงอดไม่ได้ที่จะอุทาน “สาวงามอันดับหนึ่งของยานจิง สวยสมคำร่ำลือจริงๆ！”

เฉินโม่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองเอียนชิงเฉิงไปแวบหนึ่ง ในใจเกิดความสงสัย ตอนนี้เอียนชิงเฉิงน่าจะกำลังฝึกฝนพลังอยู่ที่อู่โจวในทะเลสาบกลับคืนรังไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้มาตระกูลเฉินในหนานซูกับคนของตระกูลเอียน?

ขณะที่ครุ่นคิด เฉินกั๋วเหลียงก็พาเอียนหม่านชวนกับเอียนชิงเฉิงเดินมาที่กลางห้องโถง