แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 118

เฉินโม่ไม่แม้แต่จะมองเขา และพูดกับเฉินซงจื่อซึ่งชื่นชมเขาอย่างมากว่า "ไปนำหยกธาตุไม้บนตัวเขามา!"

เฉินซงจื่อเดินตรงไปยังร่างของหวางไต้ซือ จากนั้นก็หยิบหยกเขียวมรกตออกจากแขนร่างเขาและเก็บเอาไว้

ฉู่เหวินสงและเจี่ยจิ้งอานซึ่งนั่งดูภาพนี้อยู่ไม่ไกล วิ่งกลับด้วยความตื่นเต้น

"คุณเฉิน คุณคือไต้ซือที่แท้จริง!" เจี่ยจิ้งอานยกนิ้วโป้งและยกยอด้วยความเคารพ

ฉู่เหวินสงมองไปที่เฉินโม่และกล่าวด้วยความเคารพ "คุณเฉิน ไม่สิ เฉินเทียนซือ ท่านเหมือนดั่งเทพที่มาจากสวรรค์!"

เฉินโม่มองไปที่ทั้งสองคนและรู้ว่าเรื่องของสายฟ้าสังหารหวางไต้ซือจะต้องอธิบายให้ชาวโลกทราบ จึงกล่าวอย่างเฉยเมยว่า "ฉันไม่ใช่เทียนซือ ฉันเป็นแค่ผู้บำเพ็ญ และรู้วิชาเล็กน้อยเท่านั้น!"

เฉินโม่ยังพูดไม่จบ เหล่าเทียนซือที่ว่านั้น หากเทียบกับผู้บำเพ็ญที่แข็งแกร่งแล้ว เทียบไม่ติดเลยผู้!

ฉู่เหวินสงและเจี่ยจิ้งอานไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ แม้ว่าเฉินโม่จะพูดไปพวกเขาก็ไม่เข้าใจ พวกเขารู้เพียงแค่ว่าเฉินโม่สามารถควบคุมสายฟ้าได้ และฆ่าคนได้อย่างเด็ดขาดก็พอ

"ในสายตาของเรา เฉินใต้ซือเป็นเทพเจ้าอย่างแท้จริง!"

"ได้โปรดเฉินใต้ซือช่วยดูแลพวกเราด้วย"

เมื่อนึกถึงภาพอันทรงพลังที่เฉินโม่กำสายฟ้าในมือแล้ว ฉู่เหวินสงและอีกคนตะลึงจากใจจริง นี่ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์สามารถทำได้ ในสายตาของพวกเขา เฉินโม่เป็นเทพเซียนบนดิน!

เอียนชิงเฉิงก็ตกใจเช่นกัน เงาร่างของเฉินโม่ที่กำสายฟ้าเมื่อสักครู่นี้ ทำให้เธอประทับใจอย่างไม่สามารถลบล้างได้ เธอพึมพำกับตัวเองว่า "ทำไมเขาถึงเก่งกาจเช่นนี้ เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?"

ซังซังยังงงงวย "เป็นไปได้ไหมว่าการฝึกศิลปะการต่อสู้ของเฉินโม่เกี่ยวข้องกับสายฟ้า? ไม่เช่นนั้นเขาจะเรียกสายฟ้าออกมาได้ยังไง?"

เฉินโม่ไม่ได้สนใจฉู่เหวินสงและเจี่ยจิ้งอาน แต่มองไปที่สวีตงฮ่านซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้นและพูดอย่างเย็นชา "เห็นแก่ว่าเป็นครั้งแรก ฉันจะปล่อยนายไป แต่รอดชีวิตไปแล้วต้องถูกลงโทษอยู่ดี พรุ่งนี้นายโอนเงินเข้าบัญชีนี้50ล้าน ต่อไปห้ามเข้ามาเหยียบอู่โจวอีก ไม่ใช่เช่นนั้น ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อสังหารนาย!"

"ยินยอมหรือไม่?"

แม้ว่าห้าสิบล้านจะเจ็บปวดอย่างมาก แต่ก็คุ้มค่าเมื่อเทียบกับชีวิตของตน!

สวีตงฮ่านพยักหน้าด้วยใบหน้าเศร้า "ยอมครับ! พรุ่งนี้ผมโอนเงิน50 ล้านเข้าบัญชีท่านอย่างแน่นอน!"