แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1182

คนพวกนั้นล้วนมีฐานะที่ไม่ด้อยไปกว่าเฉินกั๋วเหลียงเลย!

หลังจากที่หายอึ้งแล้ว เฉินกั๋วเหลียงรีบลุกขึ้น พูดกับทุกคนอย่างเคร่งขรึม “ทุกคนตามฉันไปต้อนรับ!”

ในกลุ่มคน มีคนแอบคุยกัน

“ตระกูลมู่หรงแห่งเจียงหนาน ต้องมาเพราะพี่ตงซุ่นแน่เลย!”

“ใช่ ถ้าหากปีนี้พี่ตงซุ่นไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง คนของตระกูลมู่หรงแห่งเจียงหนานอาจจะไม่มา!”

เพียงแต่ว่า คนที่พูดมากมาโดยตลอดอย่างเฉินตงหวากลับเงียบ ในใจของเขานั้นรู้ดี แม้ว่าตอนนี้เฉินตงซุ่นจะเป็นหนึ่งในข้าราชการที่สำคัญ ดูเหมือนว่ามันไม่ได้อยู่ในสายตาของตระกูลมู่หรงเลย การมาของตระกูลมู่หรงในครั้งนี้ ไม่ได้มาเพราะเฉินตงซุ่นอย่างแน่นอน

เวลานี้ ในที่สุดเฉินโม่ก็ได้ลืมตาขึ้นมาแล้ว สีหน้าของเขาราบเรียบ เพียงแต่แววตากลับมีรอยยิ้ม

“คนพวกนี้ ช่างมีความตั้งใจเสียจริงๆเลย!” เฉินโม่แอบถอนหายใจในใจ

เฉินกั่วเหลียงยังไม่ทันพาคนออกไปต้อนรับ คนเหล่านั้นก็ได้ก้าวเข้าประตูมาแล้ว

หัวหน้าก็คือมู่หรงเค่อ ข้างกายมู่หรงเค่อ คือมู่หรงยานเอ๋อร์ที่น่ารักกำลังควงแขนของมู่หรงเค่ออยู่ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ดีอกดีใจ

ตั้งแต่ที่เฉินโม่ช่วยให้ตระกูลมู่หรงคลายวิกฤตแล้ว ข่าวก็ถูกแพร่กระจายออกไป ทุกคนต่างก็รู้ว่ามู่หรงเค่อนั้นมีลูกสาวที่น่ารักหนึ่งคน

ดังนั้น ชื่อเสียงบารมีของตระกูลมู่หรงก็เพิ่งสูงขึ้น ได้แซงตระกูลกู้ไปนานแล้ว

เมื่อก่อนคือกู้เฟิงแห่งเจียงเป่ย มู่หรงแห่งเจียงหนาน แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าตระกูลมู่หรงใหญอยู่ตระกูลเดียว

ตระกูลเฉินก็ต้องรู้ข้อมูลนี้อยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อได้ยินว่ามู่หรงเค่อมาด้วยตัวเอง เฉินกั๋วเหลียงนั้นให้ความสำคัญมาก จะพาสมาชิกทั้งหมดของตระกูลเฉินไปต้อนรับ

คนสองกลุ่มพบหน้ากัน มู่หรงเค่อและคนอื่นก็คารวะเฉินกั๋วเหลียงแล้วกล่าว “ผู้นำเฉิน คนรุ่นหลังมาสวัสดีปีใหม่คุณ!”

อายุของมู่หรงเค่อกับเฉินจิงเย่และคนอื่นใกล้เคียงกัน อยู่ต่อหน้าเฉินกั๋วเหลียง ก็เท่ากับเป็นคนรุ่นหลัง

อย่างไรก็ตาม เฉินกั๋วเหลียงก็ไม่กล้าที่จะชะล่าใจ เมื่อก่อนความแข็งแกร่งของตระกูลเฉินยังพอเทียบกับตระกูลมู่หรงได้ แต่ตอนนี้ ความแข็งแกร่งของตระกูลมู่แซงตระกูลเฉินไปนานแล้ว

เฉินตงหวาขมวดคิ้ว มองสีหน้าของมู่หรงเค่อไม่ใช่พูดเพื่อขอไปที แต่คำพูดนี้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นคำพูดที่ฉาบฉวย

อีกอย่างคนสามารถทำให้มู่หรงเค่อพูดแบบนี้ เฉินตงหวารู้สึกว่าต่อให้เป็นตระกูลใหญ่ทั้งหกของยานจิงก็ยังทำไม่ได้！

“คุณมู่หรงพูดเล่นแล้ว ตระกูลเฉินของเรามีคนแบบนี้ที่ไหนกัน”เฉินตงหวายิ้มอย่างอายๆ

มู่หรงเค่อยิ้มแต่ไม่พูด สายตามองไปทางตำแหน่งที่เฉินโม่นั่งอยู่ สำหรับมู่หรงยานเอ๋อร์ หัวใจได้ลอยไปหาเฉินโม่นานแล้ว ตั้งแต่เข้ามาในห้องโถง ดวงตาคู่สวย ก็ไม่เคยละจากร่างของเฉินโม่เลย

มู่หรงเค่อยืนขึ้น ค่อยๆเดินไป

“นี่..คงไม่ใช่ไปหาเฉินจิงเย่อีกนะ?” เฉินตงเยว่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยและตื่นเต้น

“ฉันว่าใช่แปดสิบเปอร์เซ็นต์” เฉินฉงซานกล่าว

มองมู่หรงเค่อที่ใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ ค่อยๆเดินเข้ามาหาตัวเอง เฉินจงเย่ก็เริ่มตกใจ “เป็นไปไม่ได้มั้ง ฉันไม่เคยรู้จักคุณมู่หรงคนนี้มาก่อน เขาไม่มีทางมาเพราะฉันอย่างแน่นอน”