แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1196

เจียงเหอซานพูดต่อ “ใช่แล้ว ลืมบอกนายไป การแข่งขันครั้งนี้ไม่ใช่มีเพียงแค่อันดับของประดับ ในเวลาเดียวกันมันก็มีการจัดอันดับของตัวบุคคลด้วย ถ้าหากได้ที่หนึ่งของการแข่งขัน ก็จะได้รับรางวัลใหญ่！”

เฉินโม่ถามอย่างสงสัย “ผมอยากรู้ว่าการแข่งขันครั้งนี้เขาแข่งอะไร? พลังการต่อสู้? คงไม่ง่ายขนาดนั้นมั้ง?”

เจียงเหอซานกล่าว “ไม่ใช่แค่พลังการต่อสู้ แต่ก็ขาดการต่อสู้ไม่ได้ เพราะอยู่ในสมรภูมิห้าประเทศ เราสามารถทำอะไรก็ได้”

หลังพูดจบ จู่ๆความเศร้าโศกที่อยู่ลึกๆในใจได้ปรากฏขึ้นในดวงตาของเจียเหอซาน

เฉินโม่ไม่ได้ถาม เขาพอจะเดาได้ว่าทำไมเจียงเหอซานถึงได้เศร้าใจ

เจียงเหอซานก็ได้เล่าด้วยตัวเอง “ในปีนั้นมีอยู่ครั้งหนึ่ง หัวเซี่ยของเราเคยส่งทหารออกไปเจ็ดนาย เกือบจะตายยกกลุ่ม มีคนหนึ่งที่รอดออกมาได้ แต่คนที่หนีออกมาได้ สุดท้ายก็ฆ่าตัวตายเพราะความรู้สึกผิด”

“เพราะว่า เขานั้นรอดมาได้ด้วยการเสียสละของเพื่อนร่วมทีม เพื่อให้เขาสามารถหนีออกมาส่งข่าว”

เจียงเหอซานพูดจบ ก็มองเฉินโม่ คำพูดนั้นจริงจังหนักแน่น

“ดังนั้นในสมรภูมิห้าประเทศ ไม่สามารถอาศัยเพียงพลังการต่อสู้ สติปัญญากับต่อสู้สำคัญพอกัน”

เฉินโม่พยักหน้า “ผมเข้าใจแล้ว”

ผ่านไปครูหนึ่ง รถยนต์ค่อยๆจอดลงตรงสนามแห่งหนึ่ง

“ถึงแล้ว” เจียงเหอซานพูดจบ ก็ลงรถไปก่อน

เฉินโม่ก็ตามลงไป ถึงพบว่าตรงหน้านั้นเป็นสนามบินแห่งหนึ่ง

“สมรภูมิห้าประเทศที่คุณพูดถึง ไม่ได้อยู่หัวเซี่ย?” เฉินโม่ถาม

“ใช่ สมรภูมิห้าประเทศไม่ใช่ของใครหนึ่งในห้าประเทศนี้เลย มีห้าประเทศผู้ชนะส่งคนไปร่วมดูแล ดังนั้นไม่ว่าประเทศไหนอยากจะทุจริตในการแข่งขัน มันเป็นไปไม่ได้เลย” เจียงเหอซานเดินไปพูดไป

ผู้บังคับบัญชาจิบชาไปหนึ่งคำ หัวเราะแล้วกล่าว “วางใจเถอะ น่าจะได้”

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว “ผมยังคงมีความรู้สึกที่กังวลอยู่บ้าง อย่างไรเสียการเดิมพันครั้งนี้มันใหญ่มาก ทุกประเทศต้องส่งคนที่เก่งที่สุดมาแข่งขัน เราไม่สามารถที่จะเสี่ยงได้！”

“ผมรู้สึกว่าให้หยางติ่งเทียนไปจะดีกว่า！”

ผู้บังคับบัญชาส่ายหัว “อดีตหัวหน้าหน่วยรบพิเศษเทพอินทรี เสี่ยงชีวิตเพื่อนำข่าวกลับมา บอกให้หยางติ่งเทียนเฝ้าประตูเมือง ไม่ใช่เรื่องที่ปล่อยข่าวลือเขย่าขวัญประชาชนอย่างแน่นอน ต่อให้จะยากลำบาก เราก็ไม่สามารถที่ส่งตัวหยางติ่งเทียนออกไป สิ่งที่เขากำลังปกป้องคือประตูเมืองของหัวเซี่ย เพียงแค่ประตูเมืองถูกเปิด แค่คิดก็รู้ถึงผลที่จะตามมาแล้ว”

ชายวัยกลางคนยังคิดที่อยากจะเกลี้ยกล่อม ผู้บังคับบัญชาวางแก้วชาลง หัวเราะแล้วกล่าว “หัวหน้าจีไม่ต้องกังวล ฉันรู้สึกว่าเฉินไต้ซือสามารถรับภารกิจนี้ได้！”

ชายวัยกลางคนถอนหายใจไปหนึ่งที จึงพยักหน้า “ก็ได้ ในเมื่อท่านได้ตัดสินใจแล้ว ผมก็ไม่ขอพูดอะไรอีก”

ผู้บังคับบัญชาลุกขึ้น ตบบ่าของชายวัยกลางคนเบาๆ “วางใจเถอะ หัวหน้าจี คนที่ผมเสนอไม่เคยมีปัญหาเลย”