แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1197

ผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูห้องถูกเปิดออก เจียงเหอซานพาเฉินโม่เดินเข้ามา

“ท่านครับ！” เจียงเหอซานคารวะ

“ท่านเจียงไม่ต้องมากพิธี เชิญนั่ง!” ผู้บังคับบัญชายิ้มพูด

เฉินโม่ยืนอยู่อย่างเงียบๆ มองดูผู้บังคับบัญชาที่ใบหน้ามีรอยยิ้มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ นี่คือบุคคลที่อยู่บนยอดพีระมิดของประเทศหัวเซี่ย เป็นบุคคลหมายเลขหนึ่งของหัวเซี่ย อย่างไรก็ตามหากเขาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขามาก่อน ตัวท่านนั้นให้ความรู้สึกเหมือนคนแก่ที่มีจิตใจเมตตาท่านหนึ่ง

อีกอย่างจากการสัมผัสกับท่าน เฉินโม่ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกว่าปัญญาและสายตาของเขานั้นโดดเด่นอย่างมาก

ต้องรู้ว่าแม้ว่าท่านจะมีฐานะที่สูงส่ง แต่ก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง แต่ในสายตาของคนธรรมดาคนนี้ เกือบจะเทียบเท่าผู้บำเพ็ญอย่างเฉินโม่แล้ว ซึ่งมันน่ากลัวขนาดไหน！

เฉินโม่นั้นกำลังมองสำรวจผู้บังคับบัญชาอยู่ ผู้บังคับบัญชาก็กำลังสำรวจเฉินโม่อยู่เช่นกัน สายตาของทั้งสองคนมาบรรจบกันที่กลางอากาศ ทำให้คนรอบข้างมีความรู้สึกกดดันขึ้นมา

ผู้บังคับบัญชาหัวเราะกล่าว “เฉินไต้ซือ นายมาแล้ว”

เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ “คำสั่งสอนของบรรพชน เมื่อประเทศชาติเรียกตัว ต้องให้ต้องตายก็ต้องไป ดังนั้น ผมจึงมา”

ผู้บังคับบัญชาส่ายหัว สายตาอันฉลาดและมีวิสัยทัศน์กว้างไกลจับจ้องเฉินโม่อยู่ “ไม่ ไม่ใช่คำพูดจากใจของนาย ฉันอยากได้ยินคำพูดที่มาจากใจของนาย”

“ผมมีความสนใจในสมรภูมิห้าประเทศอย่างมาก” เฉินโม่มองท่าน กล่าวอย่างราบเรียบ

ผู้บังคับบัญชาพยักหน้า “ไม่ผิด นี่ถึงจะเป็นคำพูดที่มาจากใจของนาย เพียงแต่ว่า ฉันมีเรื่องที่จะบอกนายล่วงหน้า “ทุกอย่างให้คิดถึงส่วนรวมเป็นหลัก!”

เฉินโม่พยักหน้า “วางใจเถอะ ในเมื่อผมรับปากพวกคุณแล้ว ก็ต้องรู้จักชั่งน้ำหนักอยู่แล้ว”

ผู้บังคับบัญชาพยักหน้า หันหน้าไปทางชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างกาย “อู๋หยา นายพาเพื่อนร่วมทีมคนใหม่ไปรู้จักเพื่อนในทีมด้วย ฉันจะคุยกับท่านเจียง”

เซี่ยไห่หลงไม่ค่อยจะพอใจ ทำเสียงฮึ่มไปหนึ่งที ก้าวเดินมาข้างหน้าสองก้าว มาถึงข้างกายของเฉินโม่ ทำความเคารพเฉินโม่ด้วยท่าวันทยหัตถ์ “หัวหน้าเฉิน!”

หนุ่มสกินเฮดมีสีหน้าที่ตกใจเล็กน้อย อุทานออกมา หัวหน้าเซี่ย “คุณเรียกเขาว่าอะไรนะ?”

เซี่ยไห่หลงจ้องเขาอย่างเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีเลย “จางเจิ้น นายเรียกผิดแล้ว ให้เรียกฉันว่ารองหัวหน้าเซี่ย!”

“ยังมีอีก เขาคือเขาหัวหน้าเฉินของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรี เป็นผู้บังคับบัญชาของนาย นายเห็นเขาก็ควรจะทำความเคารพ!”

เสียงด่าที่กระโชกโฮกฮากของเซี่ยไห่หลง ทำให้จางเจิ้นเสียหน้ามาก ไม่รู้จะทำอย่างไรในชั่วขณะ

จางเจิ้นที่อารมณ์ร้อน เมื่อเขาเห็นเฉินโม่ที่อายุยังน้อย ก็เลยดูถูกเฉินโม่ โดยเฉพาะภารกิจครั้งนี้มันสำคัญมาก สมาชิกทั้งเจ็ดคนในทีมสามารถพูดได้ว่าคัดมาจากคนนับพันนับหมื่นคน เดิมคิดว่าคนสุดท้ายจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งไปทั่วประเทศอย่างหยางติ่งเทียน!