แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1197

ผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูห้องถูกเปิดออก เจียงเหอซานพาเฉินโม่เดินเข้ามา

“ท่านครับ！” เจียงเหอซานคารวะ

“ท่านเจียงไม่ต้องมากพิธี เชิญนั่ง!” ผู้บังคับบัญชายิ้มพูด

เฉินโม่ยืนอยู่อย่างเงียบๆ มองดูผู้บังคับบัญชาที่ใบหน้ามีรอยยิ้มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ นี่คือบุคคลที่อยู่บนยอดพีระมิดของประเทศหัวเซี่ย เป็นบุคคลหมายเลขหนึ่งของหัวเซี่ย อย่างไรก็ตามหากเขาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขามาก่อน ตัวท่านนั้นให้ความรู้สึกเหมือนคนแก่ที่มีจิตใจเมตตาท่านหนึ่ง

อีกอย่างจากการสัมผัสกับท่าน เฉินโม่ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกว่าปัญญาและสายตาของเขานั้นโดดเด่นอย่างมาก

ต้องรู้ว่าแม้ว่าท่านจะมีฐานะที่สูงส่ง แต่ก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง แต่ในสายตาของคนธรรมดาคนนี้ เกือบจะเทียบเท่าผู้บำเพ็ญอย่างเฉินโม่แล้ว ซึ่งมันน่ากลัวขนาดไหน！

เฉินโม่นั้นกำลังมองสำรวจผู้บังคับบัญชาอยู่ ผู้บังคับบัญชาก็กำลังสำรวจเฉินโม่อยู่เช่นกัน สายตาของทั้งสองคนมาบรรจบกันที่กลางอากาศ ทำให้คนรอบข้างมีความรู้สึกกดดันขึ้นมา

ผู้บังคับบัญชาหัวเราะกล่าว “เฉินไต้ซือ นายมาแล้ว”

เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ “คำสั่งสอนของบรรพชน เมื่อประเทศชาติเรียกตัว ต้องให้ต้องตายก็ต้องไป ดังนั้น ผมจึงมา”

ผู้บังคับบัญชาส่ายหัว สายตาอันฉลาดและมีวิสัยทัศน์กว้างไกลจับจ้องเฉินโม่อยู่ “ไม่ ไม่ใช่คำพูดจากใจของนาย ฉันอยากได้ยินคำพูดที่มาจากใจของนาย”

“ผมมีความสนใจในสมรภูมิห้าประเทศอย่างมาก” เฉินโม่มองท่าน กล่าวอย่างราบเรียบ

ผู้บังคับบัญชาพยักหน้า “ไม่ผิด นี่ถึงจะเป็นคำพูดที่มาจากใจของนาย เพียงแต่ว่า ฉันมีเรื่องที่จะบอกนายล่วงหน้า “ทุกอย่างให้คิดถึงส่วนรวมเป็นหลัก!”

เฉินโม่พยักหน้า “วางใจเถอะ ในเมื่อผมรับปากพวกคุณแล้ว ก็ต้องรู้จักชั่งน้ำหนักอยู่แล้ว”

ผู้บังคับบัญชาพยักหน้า หันหน้าไปทางชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างกาย “อู๋หยา นายพาเพื่อนร่วมทีมคนใหม่ไปรู้จักเพื่อนในทีมด้วย ฉันจะคุยกับท่านเจียง”