แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1203

จางเจิ้นที่อดกลั้นจนใบหน้าแดง มองเหลยจ้านกับลี่เซี่ยว สายตานั้นสามารถฆ่าคนได้แล้ว

“ไอ้สารเลว พวกนายคิดว่าทรงของตัวเองดีมากเหรอ?” จางเจิ้นด่ากราด

จีอู๋หยาพูดอย่างจริงจัง “เอาล่ะ เลิกเล่นได้แล้ว！”

“พวกเขากำลังพูด…….” พูดถึงตรงนี้ จีอู๋หยาก็หยุดเอาไว้ สายตามองไปทางเฉินโม่แล้วพูด “หัวเซี่ยของเราไม่มีคนแล้วเหรอ ถึงได้ส่งเด็กน้อยมา!”

จางเจิ้นจ้องเฉินโม่ไปแวบหนึ่ง พูดอย่างเย็นชา “รองหัวหน้า อยากลืมคำพูดที่คุณเคยพูดนะ เดี๋ยวแสดงฝีมือให้ฉันดูในสนามรบด้วยล่ะ！”

เซี่ยไห่หลงมองเฉินโม่อย่างกังวล พูดกล่อม “หัวหน้าเฉิน อย่าไปสนใจพวกเขา พวกประเทศอเมกับประเทศอินนั้นเหมือนกัน มีเจตนาที่จะทำให้พวกเราโกรธ”

เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ “ฉันไม่เป็นไร”

เฟิงเหมียนหัวเราะคิกคัก โน้มตัวเข้าไปใกล้เฉินโม่ กะพริบตาที่มีเสน่ห์ของเธอ และเป่าหูของเฉินโม่เบาๆ “น้องชาย นายช่างใจกว้างจริงๆ พี่ก็ชอบผู้ชายแบบนายแหละ！”

เฉินโม่ที่ใบหน้าไร้ความรู้สึก ดมกลิ่นหอมที่สดชื่นแตะจมูก แล้วพูดอย่างเรียบเฉย “ถ้าหากคุณร่ายมนตร์ใส่ผมอีก ผมจะให้คุณได้ลิ้มรสความรู้สึกของวิญญาณกลับตาลปัตร！”

เฟิงเหมียนอึ้งไปในทันที สายตาที่มองเฉินโม่ปรากฏขึ้นด้วยความตกใจ หัวเราะแล้วกล่าว “น้องชาย ทำไมอารมณ์รุนแรงจัง? พี่ก็แค่ชอบนายมากเกินไปแค่นั้นเอง ก็เลยอดใจไม่ไหว！”

เจียงเหอซานมองเฉินโม่ ใบหน้ามีความปลื้มใจ เขารู้ว่าพวกเขาเหล่านี้เป็นพวกใจร้อนดื้อรั้น แม้แต่เหลยจ้านที่บ้าๆบอๆมาโดยตลอด จริงๆแล้วเขากำลังลองเชิงเฉินโม่ทั้งตั้งใจและทั้งไม่ตั้งใจ

อันที่จริงหากไม่ใช่ว่าเพราะพวกเขาอยู่ที่กองทัพหลายปี คงจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในโลกฝึกบู๊ไม่น้อย และพวกเขาก็ต้องเคยได้ยินชื่อเสียงของเฉินไต้ซืออย่างแน่นอน

การกระทำของเฉินโม่ ถือว่าได้เขย่าขวัญของเฟิงเหมียนแล้ว ในเวลาเดียวกันก็ได้เขย่าขวัญของคนที่เหลือด้วย ต้องรู้ว่าเสน่ห์ยวนของเฟิงเหมียนนั้นถึงขั้นที่สามารถฆ่าคนได้อย่างไร้ร่องรอย แต่กลับถูกเฉินโม่มองออก คิดว่าในใจของพวกเขาคงรู้อะไรกันบ้างแล้ว