แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1202

เหลยจ้านหัวเราะแล้วกล่าว “ว่ากันว่าต่างชาติเหล่านั้นมีร่างกายที่คล่องแคล่วว่องไว มีหัวสมองที่ไม่ซับซ้อน ฉันดูแล้วมันก็ไม่ใช่เสมอไป เพิ่งจะลงเครื่องเขาก็วางกลอุบายพวกเราแล้ว”

เฟิงเหมียนยิ้มพูด “พวกเขาอยากจะยั่วให้เราโมโห จากนั้นเราก็จะสูญเสียการตัดสินใจที่ถูกต้อง ทำให้พวกเราโดดเดี่ยว แผนการช่างโหดเหี้ยมนัก！”

เจียงเหอซานพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “ดังนั้นเราต้องสามัคคีกัน อย่าให้ในทีมของเราเกิดความขัดแย้งกันเอง แบบนี้ถึงจะสามารถรวมใจกันต่อสู้กับคนภายนอกได้！”

จีอู๋หยากล่าว “โส่วจ่างโปรดวางใจ พวกเราจำขึ้นใจแล้ว！”

เจียงเหอซานพยักหน้า แววตาเผยให้เห็นถึงจิตวิญญาณของการต่อสู้ พูดอย่างเสียงดังฟังชัด “เข้าฐานทัพ！”

“ครับผม！”

จริงๆแล้วในฐานทัพก็บ้านแถวที่ทำมาจากแผ่นไม้อัดธรรมดา สร้างให้ทหารของแต่ละประเทศเฝ้าประจำการที่เกาะโดยเฉพาะ

เจียงเหอซานเพิ่งจะพาทุกเข้าใกล้บ้านแถว ก็มีชายผมดำตาดำสองคนเดินออกมาแล้ว

“สวัสดีครับ โส่วจ่าง！” ทั้งสองคนยืนตัวตรงทำความเคารพเจียงเหอซาน

เจียงเหอซานพูดแนะนำให้ทุกคนรู้จัก “สองคนนี้คือวีรบุรุษของหัวเซี่ยของเราที่ประจำการอยู่ในสมรภูมิห้าประเทศ”

จีอู๋หยาและคนอื่นๆรีบยืนตัวตรง ทำความเคารพทั้งสองคน “ทำความเคารพวีรบุรุษ！”

เฉินโม่ไม่ได้ทำความเคารพ เขายังไม่ชินกับการทำความเคารพแบบทหาร อย่างไรก็ตามสายตาที่มองไปยังวีรบุรุษทั้งสอง แฝงไว้ด้วยความเคารพ

แม้ว่าเฉินโม่จะไม่รู้ว่าทั้งสองคนเฝ้าประจำการอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว ในเมื่อเจียงเหอซานได้แนะนำอย่างเป็นทางการ แสดงว่าภารกิจที่ทั้งสองคนทำคู่ควรต่อการเคารพชื่นชม

“ทุกคนไม่ต้องเกรงใจ โส่วจ่าง เชิญเข้าไปเถอะ！” ทั้งสองเปิดทาง ทำท่าเรียนเชิญ

เจียงเหอซานพยักหน้า มองไปยังจีอู๋หยาและคนอื่นๆแล้วพูด “ไปเถอะ！”

ขณะที่ทุกคนกำลังเดิน เจียงเหอซานก็ได้พูดขึ้น “มาถึงกี่ประเทศแล้ว？”

หนึ่งคนในนั้นตอบ “มีเพียงแต่คนของประเทศอเมที่มาแล้ว ตอนท้ายคนของประเทศอินก็มาถึงแล้วเช่นกัน”