แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1254

“สาวน้อย คุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินโม่ใช่ไหม?” หนานกงหยู่ถามด้วยรอยยิ้ม

เฉินกั๋วเหลียงเบิกตากว้างทันที และตะโกนว่า “หนานกงหยู่ มีอะไรก็พุ่งเป้ามาที่ผม อย่าข่มขู่ผู้หญิง มันจะทำให้เสียเกียรติ!”

หนานกงหยู่มองเฉินกั๋วเหลียงด้วยสายตาดุเดือด ตะโกนด้วยความโกรธ “หุบปาก ถ้าคุณไม่มีประโยชน์ ผมฆ่าคุณไปนานแล้ว!”

เฉินกั๋วเหลียงตะคอกอย่างเย็นชา “ผมไม่เคยคิดว่าจะมีชีวิตรอดกลับไป ถ้าแน่จริง คุณก็ฆ่าผมสิ!”

หนานกงหยู่ขมวดคิ้ว เหลือบมองเฉินกั๋วเหลียง “คุณคิดว่าผมไม่กล้าเหรอ?”

“คุณเป็นผู้นำตระกูลเฉิน ไม่เข้มงวดกับลูกหลาน ปล่อยให้เขาฆ่าลูกชายและหลานชายของผม คุณควรจะตายไปนานแล้ว! วันนี้ผมจะใช้ศีรษะของคุณเซ่นไหว้ลูกชายและหลานชายที่ตายไป!”

หนานกงหยู่ยกมือขึ้น เฉินกั๋วเหลียงหลับตาและรอความตาย ไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย

“อย่า.......” เฉินจิงเย่คำรามด้วยความเศร้า พุ่งไปหาเฉินกั๋วเหลียง เพื่อต้องการรับการโจมตีแทนเฉินกั๋วเหลียง

อย่างไรก็ตาม มือของหนานกงหยู่หยุดอยู่กลางอากาศ เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า มีเครื่องบินลำหนึ่งบินอยู่บนท้องฟ้า

เหล่านักบู๊และคนของตระกูลเฉิน ถูกเครื่องบินลำนี้ดึงดูดเช่นกัน

“เครื่องบินลำนี้เป็นอะไร? ทำไมถึงได้บินต่ำขนาดนี้? เขาไม่กลัวว่ามันจะชนอะไรบางอย่างเหรอ?”

ทุกคนรู้สึกสงสัย เพราะเครื่องบินลำนี้บินต่ำมาก ซึ่งมันทำให้ผู้คนสงสัยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

และขณะที่ทุกคนกำลังสงสัย จู่ ๆ ก็มีเงาดำร่อนลงมาจากเครื่องบิน

เงาดำร่อนลงมาอย่างรวดเร็ว และใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นทุกคนถึงได้เห็นชัดเจนว่ามันเป็นคน

“นั่นคือ……”

สีหน้าคนของตระกูลเฉินที่คุกเข่าอยู่บนพื้น เต็มไปด้วยความตกตะลึง พวกเขาคิดว่าเฉินโม่อาจจะมาที่นี่ แต่พวกเขานึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะปรากฏตัวในลักษณะที่น่าตกใจเช่นนี้

เฉินควางก้มหน้า และเฝ้ามองเฉินโม่อย่างเงียบ ๆ ด้วยสายตาอาฆาตแค้น “เฉินโม่ ในที่สุดแกก็มาถึงแล้ว ถึงแม้ว่าแกจะมาอย่างเอิกเกริก แต่แล้วไงล่ะ? แกก็ต้องตายด้วยน้ำมือของหนานกงหยู่ แต่ฉันยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นฉันก็จะกลายเป็นแกนนำของตระกูลเฉิน!”

“เป็นเฉินไต้ซือจริง ๆ!” นักบู๊เหล่านั้นตกใจเช่นกัน “สมแล้วที่เป็นเฉินไต้ซือ แม้แต่วิธีการปรากฏตัวยังไม่เหมือนคนอื่น!”

“เชอะ เขาแค่เอาใจผู้คนเท่านั้น เฉินไต้ซือ มันก็แค่เท่านั้น!” เฒ่าประหลาดที่ไม่เปิดเผยตัวคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะเคยได้ยินตำนานของเฉินไต้ซือ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเฉินโม่ เมื่อเขาเห็นว่าเฉินโม่อายุน้อย ทำให้เขาอดที่จะดูถูกไม่ได้

“คุณไม่รู้อะไรหรอก เฉินไต้ซือเห็นญาติของตนเองตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถรอให้เครื่องบินลงจอดได้ และกระโดดลงมาทันที!”

ใบหน้าของเฒ่าประหลาดคนนั้นแดงเล็กน้อย เพราะความอคติของเขา ทำให้เขาเข้าใจเฉินโม่ผิด

หนานกงหยู่มองเฉินโม่ที่ค่อย ๆ ลุกขึ้น หรี่ตาลงเล็กน้อยและกล่าวว่า “แกก็คือเฉินไต้ซือ?”