แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1263

เหล่านักบู๊ต่างตกตะลึงกับพลังของหนานกงหยู่ แม้แต่สีหน้าของเฒ่าประหลาดเหล่านั้นก็เต็มไปด้วยความเคารพยำเกรง

อย่างไรก็ตาม เฉินโม่ยืนอยู่บนพื้นเงียบ ๆ มองหนานกงหยู่ที่มีดวงอาทิตย์ดวงเล็กสองดวงอยู่บนฝ่ามือ ด้วยสีหน้าราบเรียบ

“นักบู๊แดนเทพ ไม่ธรรมดาจริง ๆ แต่มันเป็นเพียงการควบคุมเบื้องต้นของกฎแห่งฟ้าดินเท่านั้น เมื่อสักครู่ฉันประมาท ทำให้ฉันรับมือไม่ทัน แต่ตอนนี้มันไม่ง่ายขนาดนั้นแล้ว”

หนานกงหยู่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และกล่าวว่า “จริงเหรอ? เฉินไต้ซือ ถ้าเช่นนั้นก็ทำให้ฉันได้เห็นว่าแกยังมีความสามารถอะไรอีก?”

เสียงหัวเราะของหนานกงหยู่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม ราวกับเขามั่นใจว่าตอนนี้เฉินโม่กำลังสร้างสถานการณ์ขู่ขวัญตบตาคนอื่นเท่านั้น

เฉินโม่ไม่ตอบโต้ แต่เคลื่อนจิต

ติง!

กระบี่สับสวรรค์เปล่งเสียงที่คมชัด บินวนรอบตัวเฉินโม่ เหมือนนกที่เพิ่งถูกปล่อยออกมาจากกรง

“หลังจากเกิดใหม่แล้ว ยังไม่เคยได้ใช้วิชาเซียนกระบี่ของสำนักเสวียนเต๋า วันนี้จะใช้แกทดสอบกระบี่!”

ความประหลาดใจประกายผ่านใบหน้าของหนานกงหยู่ “นี่คือกระบี่ฟ้า?”

“นึกไม่ถึงว่าแกจะซ่อนกลอุบายเอาไว้ แต่แล้วไงล่ะ? เมื่อเผชิญกับพลังที่แท้จริงแล้ว กลอุบายทั้งหมดของแกเป็นแค่ตัวตลกเท่านั้น!”

“ใช่ตัวตลกหรือไม่? เมื่อลองแล้วก็จะรู้เอง!”

เฉินโม่มองหนานกงหยู่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ยกมือทั้งคู่ขึ้นอย่างช้า ๆ นิ้วชี้และนิ้วกลางประสานเป็นกระบี่ จากนั้นใช้มือทำสัญญาลักษณ์รูปกากบาทบริเวณหน้าอก แล้วชี้ไปที่หนานกงหยู่

“เก้ากระบวนกระบี่มหาธรรม……”

“ท่าฉีกสวรรค์!”

ปริ้ง!