แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1287

มณฑลหลานไห่และมณฑลฮ่านหยางถูกกั้นด้วยแม่น้ำสายเล็ก ๆ เท่านั้น โดยเฉพาะอำเภอเฟิ่งซานซึ่งอยู่ติดกับหลานไห่ ด้วยชื่อเสียงที่โด่งดังของท่านฮู่แล้ว ขอเพียงแค่เป็นคนชนชั้นสูง หรือคนที่ต้องการเข้าสู่ชนชั้นสูง ล้วนรู้จักเขาเป็นอย่างดี

แน่นอนว่าจางจื่อเจี้ยนก็รู้จักเขาเช่นกัน

“มิน่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาแล้ว แม้แต่พี่หาวก็เหมือนสุนัขที่ประจบสอพลอ ที่แท้เขาคือท่านฮู่แห่งหลานไห่นี่เอง!”

จางจื่อเจี้ยนรู้สึกตกใจมาก แต่ขณะเดียวกันก็มีคำถามหนึ่งปรากฏอยู่ในสมองของเขา

“ท่านฮู่แห่งหลานไห่มาที่นี่ทำไม? เขากับคุณชายหลิ่วที่อยู่ในห้อง ที่จับตัวหลินเหมิงเหมิงไป มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอย่างไร?”

จางจื่อเจี้ยนหยุดพูด เมื่ออยู่ต่อหน้าท่านฮู่แห่งหลานไห่แล้ว พลังอำนาจของตระกูลจางนั้นไม่สามารถถือเป็นอะไรได้

ดูเหมือนว่าผู้หญิงที่เป็นเพื่อนกับหลินเหมิงเหมิง จะมองอะไรบางอย่างออก เธอขอร้องจางจื่อเจี้ยนด้วยน้ำเสียงเบา ๆ “จางจื่อเจี้ยน นายต้องช่วยเหมิงเหมิงน่ะ!”

สีหน้าของจางจื่อเจี้ยนแย่มาก นิ่งเงียบไม่พูดอะไร ล้อเล่นน่ะ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าท่านฮู่อยู่ฝ่ายไหน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าผลีผลาม

เมื่อเห็นจางจื่อเจี้ยนไม่พูดอะไร นักเรียนบางคนกล่าวเบา ๆ ว่า “พวกเราแจ้งตำรวจดีไหม?”

“อย่า! คนพวกนี้ล้วนเป็นคนที่ไม่ธรรมดา ต้องมีคนอยู่เบื้องหลังพวกเขาอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าพวกเราจะแจ้งตำรวจ และเมื่อตำรวจมาถึงแล้ว ไม่รู้ว่าเหมิงเหมิงจะเป็นอย่างไร?”

“แล้วควรทำอย่างไรดี หรือจะถ่วงเวลาไปแบบนี้เหรอ?”

เมื่อถานชิวเซิงได้ยินการสนทนาของเพื่อนนักเรียน เขามองฮู่เชียนเสวี่น และรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย แต่เขาก็รวบรวมความกล้าและกล่าวว่า “ท่านฮู่ คุณเป็นคนใหญ่คนโต อย่าทำให้เพื่อนนักเรียนของพวกเราลำบากใจเลย โปรดให้อภัยด้วย ปล่อยเพื่อนนักเรียนของพวกเราเถอะ!”

เมื่อได้ยินถานชิวเซิงขอร้องให้ฮู่เชียนเสวี่นปล่อยคน จางจื่อเจี้ยนมองเขาเหมือนมองคนโง่เขลา และหัวเราอยู่ในใจ “ถานชิวเซิง นายมันแกว่งเท้าหาเสี้ยนจริง ๆ กล้าที่จะขอให้ท่านฮู่ปล่อยคน ถึงแม้ว่าพ่อของนายอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดแบบนี้กับท่านฮู่!”

เมื่อเพื่อนนักเรียนเห็นถานชิวเซิงออกหน้าแทน พวกเขารู้สึกตื่นเต้นทันที เพราะในบรรดาเพื่อนนักเรียน มีเพียงภูมิหลังครอบครัวของถานชิวเซิงเท่านั้น ที่สามารถเทียบกับจางจื่อเจี้ยนได้

“ฮึ่ม คนบางคนชอบคุยโวโอ้อวด แต่เมื่อเกิดปัญหาจริง ๆ ก็ตกใจกลัวจนกลายเป็นเต่าหดหัวทันที ดูถานชิวเซิงสิ ทั้งที่รู้ว่าอันตราย แต่ก็ยังเผชิญหน้าด้วยความกล้าหาญ เมื่อเทียบกับคนบางคนที่ชอบคุยโวโอ้อวดแล้ว เขาเหนือกว่ามาก!”