แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1288

“เหมิงเหมิง!” ผู้หญิงคนที่มารายงานข่าว อุทานด้วยความตกใจ

หลินเหมิงเหมิงรู้สึกดีใจมาก และกำลังจะพูด แต่เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มชุดขาวที่นั่งบนโซฟาหันมามอง เธอตกใจกลัวจนไม่กล้าพูดอะไร

ฮู่เชียนเสวี่นเดินไปอยู่ข้างชายหนุ่มชุดขาว โค้งคำนับและกล่าวว่า “คุณชายหลิ่ว ผมพาคนพวกนี้มาแล้ว คุณคิดจะลงโทษพวกเขาอย่างไร?”

ถานชิวเซิงและคนอื่น ๆ ตกใจกลัวจนพูดไม่ออก มองชายหนุ่มคนนั้นด้วยความหวาดกลัว

ท่านฮู่แห่งหลานไห่เป็นคนระดับไหน นึกไม่ถึงว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้ เขาจะแสดงความเคารพขนาดนี้!

ชายหนุ่มคนนี้คือใครกันแน่?

ไม่ว่านักเรียนเหล่านี้จะคิดอย่างหนักเพียงใด พวกเขาก็ไม่สามารถคิดออกว่าคุณชายหลิ่วคนนี้ มีประวัติความเป็นมาอย่างไร?

คุณชายหลิ่วมองนักเรียนเหล่านี้ และกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “พวกคุณอยากช่วยเธอใช่ไหม?”

ไม่มีเพื่อนนักเรียนคนไหนกล้าตอบ เพราะพวกเขาตะลึงกับทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้ว

ถานชิวเซิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนขึ้น และพยักหน้าด้วยระมัดระวัง “ใช่ เธอเป็นเพื่อนนักเรียนของพวกเรา และพวกเราไม่สามารถเพิกเฉยได้!”

เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ หลินเหมิงเหมิงที่ขดตัวอยู่บนโซฟา น้ำตาคลอเบ้าตาทันที ราวกับว่าเธอเห็นญาติของตนเอง เห็นได้ชัดว่าเมื่อสักครู่เธอตกใจกลัวมาก

คุณชายหลิ่วเขย่าไวน์แดงที่อยู่ในแก้ว แล้วกล่าวแปลก ๆ “เมื่อเทียบไวน์แดงนี้กับไวน์ที่บ้านผมบ่มแล้ว รสชาติต่างกันมาก ถุย!”

คุณชายหลิ่ววางแก้วบนโต๊ะสีดำที่ตรงหน้า มองถานชิวเซิงด้วยความสนใจและกล่าวว่า “คุณรู้หรือไม่ว่าเพื่อนนักเรียนของคุณด่าและทุบตีผม และยังบอกว่าจะหาคนมาทำให้ผมพิการด้วย?”

นี่มัน……

ถานชิวเซิงและเพื่อนนักเรียนหลายคน หันไปมองผู้หญิงที่มารายงานข่าว

“พวกคุณกลับไปกันเถอะ เมื่อผมมีความสุขแล้ว ผมก็จะปล่อยเธอไปเอง!” ใบหน้าของหลิ่วจื่อเฉิงเย็นชา และมองหลินเหมิงเหมิงด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ

หลินเหมิงเหมิงรู้สึกหวาดกลัวมาก และตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “อย่า อย่าทิ้งฉัน ถานชิวเซิง ช่วยฉันด้วย!”

หลิ่วจื่อเฉิงหัวเราะเสียงดัง “กลัวแล้วเหรอ? กลัวตอนนี้ มันสายเกินไปแล้ว!”

เพื่อนนักเรียนหญิงที่มารายงานข่าวร้องไห้ด้วยความขมขื่น เธอขอร้อถานชิวเซิง “ถานชิวเซิง ขอร้องนายได้โปรดช่วยเหมิงเหมิงด้วยเถอะ ถ้าพวกเราจากไป เธอ เธอ..... ”

หญิงสาวไม่ได้พูดคำพูดที่เหลือออกมา แต่ทุกคนรู้ดี หากสาวสวยตกอยู่ในมือของลูกเศรษฐี แล้วจะมีจุดจบที่ดีได้อย่างไร?

เพื่อนนักเรียนชายคนหนึ่งที่แอบรักหลินเหมิงเหมิง ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าอะไร ดูเหมือนจะถูกเรื่องราวของวีรบุรุษช่วยสาวงามล้างสมองไปแล้ว เขาชี้หลิ่วจื่อเฉิงแล้วตะโกนด่า “รีบปล่อยเพื่อนนักเรียนของผมซะ มิเช่นนั้น ผมจะแจ้งตำรวจทันที ผมไม่เชื่อหรอกว่าโลกนี้จะไม่มีกฎหมาย!”

จางจื่อเจี้ยนมองผู้ชายคนนั้นด้วยความเหยียดหยาม และด่าว่า “เจ้าโง่!”