แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 131

เฉินโม่ฝึกวิชาทั้งคืน เช้าวันที่สอง เจี่ยจิ้งอานของหอรวมทรัพย์ก็โทรเข้ามา

"เฉินไต้ซือ วันนี้เป็นวันที่ผมกับสวีตงฮ่านจากหอสุขเจริญจะทำการแลกเปลี่ยนกัน คุณอยู่ที่ไหน? เดี๋ยวผมส่งคนไปรับ!" เจี่ยจิ้งอานพูดด้วยมารยาท

เฉินโม่ก็ส่งตำแหน่งที่อยู่ของตนเองให้เจี่ยจิ้งอานไป จากนั้นก็รอคอยเงียบๆ

8โมง10นาที เจี่ยจิ้งอานให้คนขับรถเบนซ์มารับ จอดที่หน้าประตูลานชุมชนเมือง

ครั้งนี้ เฉินโม่ไม่รอให้ซังซังเอ่ยปาก ก็เรียกเธอก่อนเลย "พวกคุณก็ไปด้วยแล้วกัน!"

ใบหน้าสวยๆ ของซังซังก็ดีใจขึ้นมาทันที

ทั้งสี่คนก็ถูกส่งมายังหอรวมทรัพย์สาขาหลักในอู่โจว

เจี่ยจิ้งอานออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง "เฉินไต้ซือ เชิญด้านในเลยครับ!"

หอรวมทรัพย์สาขาหลักของเจี่ยจิ้งอาน จริงๆ แล้วก็เป็นตึกสูง10กว่าชั้น ชั้น1-5จัดวางของโบราณพวกหยก ภาพวาด และของหายาก ตั้งแต่ชั้น5ขึ้นมา ก็มีสำนักงาน ห้องพักผ่อน แล้วก็ห้องชุดสุดหรู

เจี่ยจิ้งอานพาเฉินโม่เข้ามายังห้องโถง แล้วชี้ไปยังตู้กระจกที่เต็มไปด้วยหยก แล้วก็ยิ้มพูดอย่างภูมิใจว่า "เฉินไต้ซือ ของพวกนี้ล้วนเป็นของสะสมของผม สนใจอันไหนไปดูสักไหมครับ!"

เฉินโม่พยักหน้านิ่งๆ มองดูของพวกนั้น แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินหน้าต่อไป

เฉินซงจื่อเดินตามหลังเฉินโม่ สายตาก็ตื่นตกใจ ก่อนหน้านี้เขาชอบสะสมของโบราณและภาพวาด แต่พอเทียบกับเจี่ยจิ้งอานแล้ว มันช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน

ซังซังและเอียนชิงเฉิงก็ตื่นตกใจมาก ถึงแม้พวกเขาจะอยู่ในยานจิง พอเคยได้ยินชื่อเสียงของหอรวมทรัพย์มาบ้าง ตอนนี้พอดูแล้ว สมคำร่ำลือจริงๆ

พอสัมผัสได้ว่ามีหลายคนตกใจ เจี่ยจิ้งอานก็ยิ่งได้ใจขึ้นมากกว่าเดิม

ไม่นาน เฉินโม่ก็เดินรอบชั้นหนึ่งแล้ว แต่ไม่ได้พูดอะไรเลย

เจี่ยจิ้งอานนึกว่าเฉินโม่จะไม่เห็นของชั้นหนึ่งอยู่ในสายตา เลยรีบพูดว่า "เฉินไต้ซือ ชั้น1-5ล้วนวางของพวกนี้ไว้หมด ยังห่างจากเวลานัดกับสวีตงฮ่าน ให้ผมพาคุณไปดูให้ทั่วดีไหม?"