แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 132

เซวียเชียนเหอส่ายหัว ส่งสัญญาณบอกไปว่าอย่าหาเรื่อง

เจี่ยจิ้งอานก็ทำตัวไม่ถูก แต่ว่ารู้จักกับเฉินโม่มานาน เขาก็เหมือนจะรู้ว่าเฉินโม่ไม่ชอบการทักทายอะไรที่อ้อมค้อม ก็เลยยิ้มพูดกับเซวียเชียนเหอว่า "คุณท่านเซวีย เฉินไต้ซือไม่ค่อยชอบวิถีการอ้อมค้อมแบบนี้ ไม่ได้จะเสียมารยาทหรอกนะครับ ได้โปรดเข้าใจ!"

เซวียเชียนเหอก็ยิ้มพูดว่า "ไม่เป็นไร!"

ตอนนี้ ก็มีอีกสองคนเข้ามา เฉินโม่เคยเห็นที่การพนันหิน ฟางปู้ถงเศรษฐีอันดับหนึ่งของชิ่งหยาง ด้านหลังก็มีวัยรุ่นสวมชุดสูทเดินตามหนึ่งคน

"เถ้าแก่ฟาง มาแล้วหรือครับ" เจี่ยจิ้งอานยกมือคำนับพูด

"เถ้าแก่เจี่ยเกรงใจไปแล้ว" ฟางปู้ถงเดินเข้ามา แล้วก็ยิ้มหยักหน้าให้กับเซวียเชียนเหอ จากนั้นก็ไปหาที่นั่ง

พอฟางปู้ถงเห็นเฉินโม่ที่อยู่อีกมุมหนึ่ง ก็อึ้งเบาๆ จากนั้นก็จ้องมองไปยังเจี่ยจิ้งอาน

จากนั้นไม่นาน ก็มีอีกสองคนเข้ามา ล้วนเป็นเจ้าสัวใหญ่ทั้งนั้น

สุดท้าย สวีตงฮ่านก็พาคนแก่อ้วนๆ คนหนึ่งเดินเข้ามา

"ฮ่าๆ ให้เถ้าแก่ทุกท่านรอนานไปแล้ว ผมต้องขออภัยด้วยจริงๆ !" สวีตงฮ่านยิ้มยกมือคำนับพูด

คนส่วนใหญ่ก็ยกมือทักทายสวีตงฮ่านกลับไป เจี่ยจิ้งอานก็ยิ้มปลอมๆ พูดตอบกลับไปว่า "เถ้าแก่สวีตั้งใจให้พวกเรารอสิไม่ว่า แบบนี้จะได้ดูเป็นแขกคนพิเศษหน่อย!"

"เถ้าแก่เจี่ยเข้าใจผิดไปแล้ว ที่ผมมาช้าก็เพราะว่าผมอยู่ไกล ไม่ได้ตั้งใจเลยจริงๆ !" สวีตงฮ่านอธิบายอย่างจริงใจ แต่ไม่มีใครเชื่อ

คนส่วนใหญ่ก็มาถึงอู่โจวตั้งแต่เมื่อวาน แล้วก็พักผ่อนที่โรงแรม สวีตงฮ่านก็น่าจะเหมือนกัน มาอ้างว่าตนเองอยู่ไกล ผีที่ไหนจะเชื่อ?

แต่ว่า คนในนี้ก็ล้วนเป็นเจ้าสัวหรือผู้มีอิทธิพลกันทั้งนั้น ไม่มีใครอยากจะหาเรื่องสวีตงฮ่าน นอกจากเจี่ยจิ้งอานที่ไม่ถูกกันแต่เดิมแล้ว