แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 134

ทันใดนั้นเอง พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์องค์นั้นก็ปล่อยแสงสีแดงออกมา นักพรตเต๋อหลงส่งเสียงตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว สีหน้าตื่นตะลึง

"เป็นพระพุทธรูปโพธิสัตว์ที่พระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีเป็นคนเบิกเนตรให้หรือนี่!"

"พระกษิติครรภ์นั่งเป็นประธานในนรก ถ้ามีพระสำริดนี้ไว้ในครอบครอง ก็จะขจัดปัดเป่าภยันตรายทุกอย่างให้กับบ้านได้"

ประโยคนี้ ทำให้ทุกคนตาโตไปตามกัน มีหวางไต้ซือที่ไล่ผีคนหนึ่งได้ก็ทำให้เจ้าสัวทั้งหลายนับถือราวกับเป็นเทพเจ้า ถ้าหากว่าอัญเชิญพระโพธิสัตว์องค์นี้กลับบ้านไป ก็เหมือนกับการมีไต้ซือนั่งปัดเป่าภัยร้ายได้ในบ้านเลยน่ะสิ!

มีประสบการณ์จากครั้งก่อน ครั้งนี้ทุกคนไม่ได้แย่งกันแล้ว ล้วนรอคอยของล้ำค่าอย่างที่สาม

สวีตงฮ่านยิ้มชื่นชมว่า "นักพรตเต๋อหลงฉลาดหลักแหลม ที่กล่าวมาเป็นความจริงทั้งหมด!"

นักพรตเต๋อหลงก็มีใบหน้าภูมิใจ แล้วก็มองไปยังของล้ำค่าอย่างที่สาม

เพียงแต่ว่า ครั้งนี้นักพรตเต๋อหลงดูชักช้ากว่าก่อน เดินวนหินหยกปากว้าไปสามรอบเต็มๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมา สีหน้าก็หนักใจ

"เปิด!"

นักพรตเต๋อหลงใช้วิธีเดิม แต่ว่า ครั้งนี้ไม่ได้เกิดพลังอะไรขึ้นมาเลย หินหยกปากว้าก็ถูกวางอยู่นิ่งๆ ในกล่องไม้เหมือนเดิม

นักพรตเต๋อหลงส่ายหัว "ขออภัยที่ผมมีสายตาไม่ดีพอ หินหยกปากว้าอันนี้ ผมมองไม่ออกจริงๆ ว่ามีอะไรพิเศษ น่าจะเป็นของโบราณธรรมดาๆ"

ทุกคนก็เสียดาย แล้วก็ไม่สนใจหินหยกปากว้า สายตามาจ้องมองของอีกสองสิ่งแทน

สวีตงฮ่านหัวเราะดัง "นักพรตเต๋อหลงกล่าวผิดไปแล้ว ของสามสิ่งที่ผมเอามาในวันนี้ มีค่าที่สุดก็คือหินหยกปากว้าอันนี้ ตอนนี้ผมขอเชิญชิวไต้ซือมาแสดงให้ทุกท่านชม!"

ทุกคนก็สนใจ แล้วมองไปยังสวีตงฮ่าน

สวีตงฮ่านก็หันไปพูดกับชายอ้วนข้างๆ อย่างมีมารยาทว่า "เชิญชิวไต้ซืออธิบายทีครับ!"