แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1424

เฉินโม่ไม่ได้พูดอะไร บางทีที่นี่อาจจะเคยมีของล้ำค่าอยู่บ้าง อย่างไรก็ตามมันก็ได้ผ่านไปหลายปีแล้ว คนเข้ามากลุ่มแล้วกลุ่มเล่า เครื่องรางต่างๆที่อยู่ด้านนอกคงโดนเอาไปหมดนานแล้ว

มีเพียงห้องสุดท้ายที่มีพลังเขตแดนไร้จำกัดปกป้องอยู่ ดังนั้นคนที่เข้ามาไม่สามารถทำลายมันได้ ครั้นจึงสร้างเรื่องเท็จว่าของล้ำค่าที่อยู่ในจวนน้ำแข็งยังไม่มีคนเคยได้ไปก่อน

แน่นอน ขอที่อยู่บนชั้นสามของหอยา ก็ถือเป็นของล้ำค่าเหมือนกัน เพียงแต่ว่ามันไม่ค่อยจะมีประโยชน์ต่อนักบู๊เหล่านั้น มีเพียงวิชายุทธ์สองเล่มที่เป็นของล้ำค่าสำหรับนักบู๊

เฉินโม่พาทั้งสามคนออกไปจากห้อง สรุปนักบู๊ที่อยู่ข้างนอกสามารถตีฝ่าเข้ามาได้แล้ว ได้ล้อมพวกของเฉินโม่ไว้ข้างใน

พลังเขตแดนไร้จำกัดถูกทำลาย พลังต้องห้ามของด้านนอกที่สูญเสียพลังทิพย์จากพลังเขตแดนไร้จำกัด ดังนั้นแม้จะไม่โจมตีมันก็จะถูกทำลายไปเอง

เฉินโม่เข้าใจเหตุผลนี้ เมื่อเห็นคนพวกนี้สามารถเข้ามาได้ ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร

“ไอ้หนุ่ม แกได้อะไรจากในนั้น?” นักพรตชิงซงจ้องมองเฉินโม่ พูดด้วยความโกรธ

เฉินโม่ไม่ได้ตอบเขา แต่ได้มองไปข้างหน้าอย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างราบเรียบ“หลีกไป！”

“ฮึ่ม ส่งมอบของออกมา ไม่เช่นนั้นอย่าคิดมีชีวิตออกไปจากที่นี่!” แววตาของนักบู๊คนหนึ่งเผยให้เห็นถึงความโลภ พูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด

สายตาของเฉินโม่เย็นเฉียบในทันที ในขณะที่จ้องมองนักบู๊คนนั้นพลังอันแข็งแกร่งก็ได้ปะทุออกมาจากร่างกาย

“อ้า！”

ความรู้สึกนึกคิดของนักบู๊คนนั้นถูกกระทบกระเทือนจนแตกสลาย และกลายเป็นเอ๋อ

“มังกร มังกรตัวใหญ่มาก……..ฮ่าๆ แฮ่…….”

เห็นท่าทางของนักบู๊แล้ว ทุกคนต่างก็ตกใจ

หนานเฮ่อหยู่มองเฉินโม่อย่างระมัดระวัง ตะโกนพูด “ไอ้หนุ่ม แกใช้วิชามารอะไรกับเขา?”

“วิชามาร?” เฉินโม่ถามอย่างเรียบเฉย “ในสายตาของแก สิ่งที่ไม่เคยเห็นก็จะถูกเรียกว่าวิชามารเหรอ?”

มันเหมือนเป็นด่าหนานเฮ่อหยู่เป็นคนที่ประสบการณ์น้อยอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งทำให้หนานเฮ่อหยู่โกรธมาก “ไอ้หนุ่ม แกมันหาที่ตาย！”

หนานเฮ่อหยู่ผลักฝ่ามือไปที่หัวใจของเฉินโม่โดยตรง ฝ่ามือนั้นดุดันและทรงพลัง