แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1430

ถึงว่าเจียงเหอซานถึงได้เตือนเฉินโม่ด้วยตัวเอง ให้เขาค่อยๆวางแผนเรื่องนี้ และหลีกเลี่ยงพลังการโจมตีของศัตรูในครั้งแรกแล้วค่อยโจมตีอย่างหนักเมื่อศัตรูเหนื่อยล้า

เฉินโม่ที่ยืนอยู่ในความว่างเปล่า เมื่อเห็นขบวนของโลกบู๊โบราณแล้ว อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ผู้แข็งแกร่งแดนเทพสิบกว่าคน ด้วยความสามารถของเขาในตอนนี้ก็ยุ่งยากอยู่เหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีนักบู๊อีกหลายร้อยคน

ถ้าหากคนพวกนี้ร่วมมือกันโจมตีทะเลสาบกลับคืนรัง แม้จะมีค่ายกลห้าธาตุกลับหัว เกรงว่าก็คงต้านได้ไม่นาน

“เมื่อมองแบบนี้ ความสามารถของโลกบู๊โบราณเมื่อเทียบกับโลกฝึกบู๊ แข็งแกร่งกว่ามากจริงๆ！”

หลินว่านเหนียนยืนอยู่ตรงเชิงเขาของทะเลสาบกลับคืนรัง มองดูเมฆหมอกที่ล้อมรอบเนินเขาวิหคจอด สัมผัสชี่ฟ้าดินเข้มข้นที่อยู่ด้านบน แววตามีความโลภอย่างห้ามไม่ได้

“เฉินไต้ซือคนนี้ มีความสามารถจริงๆ สามารถค้นพบสถานที่ที่เหมือนดินแดนสวรรค์บนโลกที่ขาดแคลนชี่ทิพย์ได้ ถ้าหากจับตัวเขามา บีบบังคับให้เขาสร้างมันอีกหลายแห่ง อย่างนั้นแล้วคนของโลกบู๊โบราณก็ไม่ต้องใช้อยู่แต่ในป่าทึบทั้งวันแล้ว

หลินว่านเหนียนคิดในใจอย่างเงียบๆ

ที่โลกบู๊โบราณต้องอาศัยอย่างสันโดษในป่าเขา ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะยินดี แต่มันมีความจำเป็น มีใครบ้างที่ไม่อยากจะอยู่ในเมืองแต่เลือกไปอยู่ในภูเขาป่าทึบที่เต็มไปด้วยแมลงพิษและสัตว์ร้ายล่ะ?

เป็นเพราะชี่ทิพย์ตรงนั้นเข้มข้น เหมาะแก่การฝึกฝนของนักบู๊ก็เท่านั้นเอง

หากเปิดสถานที่ที่มีชี่ทิพย์เข้มข้นแบบนี้ในเมืองที่ครึกครื้นสักแห่ง คนของโลกบู๊โบราณก็จะสามารถย้ายออกมาได้

หลินว่านเหนียนกระโดดลอยตัวขึ้น มองลงไปจากที่สูง ค่ายกลรวมทิพย์โคจรมหาจักรวาลได้ครอบเนินเขาวิหคจอดเอาไว้ในนั้นด้วย ทำให้ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย

“ชี่ทิพย์กลายเป็นหมอก พวกนี้ล้วนเป็นชี่ทิพย์ทั้งนั้น！” หลินว่านเหนียนที่มองลงไปจากที่สูง ตกตะลึงอีกครั้ง แน่นอน ความโลภในแววตายิ่งมากขึ้น

“เฉินไต้ซือ ฉันหลินว่านเหนียนจากสำนักคุนชางแห่งโลกบู๊โบราณ ขอคารวะ!”

เสียงที่ก้องกังวานสะท้อนไปทั่วฟ้าดิน เชื่อว่าเฉินโม่ต้องได้ยินมันอย่างแน่นอน

หลินว่านเหนียนรอไม่ไหวแล้ว ถึงขนาดได้คิดไว้ในใจแล้ว ต้องฆ่าเฉินโม่ แล้วใช้ที่นี่เป็นสำนักของ สำนักคุนชางของเขา