แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1447

ได้ฟังคำพูดของเฉินเยว่แล้ว เฉินกั๋วเหลียงยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ “มิน่าล่ะพวกแกถึงได้กล้าฆ่าคนและแย่งสำนักของคนอื่นในเวลากลางวันแสกๆ ที่แท้ก็เป็นพวกไม่มีขื่อมีแป วันนี้ฉันจะเป็นตัวแทนของหัวเซี่ย ลงโทษพวกแกเอง！”

“ไอ้แก่เอ๊ย ดูเหมือนแกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ！” ชายหนุ่มชุดขาวพูดอย่างขุ่นเคือง “ลุยเลย!”

“ครับ!”

นักบู๊สิบกว่าคนก็กระโจนเข้าไปในทันที ได้ล้อมรอบเฉินกั๋วเหลียงเอาไว้

“คุณปู่รอง ระวังตัวด้วย!” เฉินเยว่พูดอย่างเป็นห่วง

“เยว่เอ๋อร์ เธอติดตามปู่เอาไว้นะ ดูสิว่าวันนี้ฉันจะสั่งสอนพวกคนโอหังนี่ยังไง!” เฉินกั๋วเหลียงตะโกนพูดอย่างขุ่นเคือง

เฉินกั๋วเหลียงต่อสู้เป็นครั้งแรก อดไม่ได้ที่จะลนลานเล็กน้อย แต่ความโกรธของเขาได้เจือจางความกลัวในใจของเฉินกัวเหลียงไปมาก

“ฆ่าพวกมัน!” คุณชายของตระกูลหยู หยูจุนโม่คำรามเสียงดัง

“ลุย!”

นักบู๊สิบกว่าคนลุยไปข้างหน้า พุ่งโจมตีเฉินกั๋วเหลียงกับเฉินเยว่

นักบู๊เหล่านี้ล้วนเป็นนักบู๊แดนใน มีสองสามคนที่เป็นแดนในชั้นสูงสุด หากตอนที่เฉินกั๋วเหลียงเพิ่งมาถึง แล้วถูกคนมากขนาดนี้โจมตี บางทีอาจจะทำอะไรไม่ถูก

แต่ยังดีที่ได้ลองเชิงฝีมือกับสามคนนั้นก่อนแล้ว เฉินกั๋วเหลียงถือว่ามีประสบการณ์จริงแล้วบ้าง ตอนที่ต่อสู้กับคนพวกนี้ จึงผ่อนคลายไปไม่น้อย

ปรมาจารย์กับแดนใน แม้จะห่างชั้นกันแค่แดนเดียว แต่พลังนั้นห่างกันเหมือนฟ้ากับดิน แม้ว่าเฉินกั๋วเหลียงจะขาดประสบการณ์การต่อสู้จริง แต่ก็ไม่ใช่คนที่นักบู๊แดนในจะสามารถเอาชนะได้

ในไม่ช้า นักบู๊พวกนี้ก็ถูกเฉินกั๋วเหลียงทำร้ายจนล้มอยู่บนพื้น นอนอยู่บนพื้นและร้องอย่างโหยหวน

เฉินเยว่มองเห็นถึงจุดนี้อย่างชัดเจน และร้อนใจอย่างมาก แต่เธอก็ไม่มีวิธีอื่น ทำได้เพียงมองดู

หยูจุนโม่ก็มองเข้าใจในจุดนี้เช่นกัน และเชื่อมั่นอย่างมาก หัวเราะพูด “ไอ้แก่เอ๊ย วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ตายใต้กระบี่เล่มนี้!”

หยูจุนโม่ดึงกระบี่ออกมาจากเอว แสงกระบี่เย็นยะเยือก แค่ดูก็รู้ว่าไม่ธรรมดา

เฉินกั๋วเหลียงไม่ได้มีอาวุธเลย เมื่อกี้ทั้งสองล้วนใช้หมัดในการต่อสู้ เขายังสามารถสู้สูสีกับหยูจุนโม่ ตอนนี้หยูจุนโม่ดึงกระบี่ออกมา ใช้กระบวนท่าที่พิเศษ เฉินกั๋วเหลียงก็ต้านไม่ไหวในทันที แล้วพ่ายแพ้ในที่สุด

เฉินกั๋วเหลียงถูกกระบี่ของหยูจุนโม่สับจนต้องถอย มองหยูจุนโม่ตกใจกลัว “ไอ้หนุ่ม ถือว่านายเก่ง วันนี้ฉันแพ้แล้ว!”

“อย่างไรก็ตาม นายอย่าเพิ่งได้ใจไป รอให้ฉันกลับเอาอาวุธมาก่อน แล้วค่อยมาสู้กับนาย!” เฉินกั๋วเหลียงพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

เฉินเยว่ที่สีหน้าหมดคำพูด คุณปู่คิดว่านี่การหารือเรื่องศิลปะการต่อสู้เหรอ แพ้แล้วก็อยากจะไปเลย ก็ไม่ถามคนอื่นว่าจะเห็นด้วยหรือเปล่า！