แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1448

หยูจุนโม่เงยหน้าหัวเราะ “ฮ่าๆ ไอ้แก่เอ๊ย แกคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของแกเหรอ? อยากมาก็มา อยากไปก็ไป ในเมื่อแกแพ้แล้ว ก็ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่เถอะ！”

เฉินเยว่เห็นหยูจุนโม่ที่มีเจตนาจะฆ่าคน ก็รีบดึงตัวเฉินกั๋วเหลียงที่เฉื่อยชาเล็กน้อยไปทันที ปากอย่างพูดอย่างรีบร้อน “คุณปู่รอง รีบไปกันเถอะ！”

เฉินกั๋วเหลียงตอบสนองช้าเล็กน้อย อย่างไรก็ตามก็เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าแล้ว รู้ว่าหยูจุนโม่อยากจะฆ่าเขา

ในขณะนั้น เฉินกั๋วเหลียงไม่กล้าชะล่าใจ พลิกมาเป็นฝ่ายพาเฉินเยว่หนีไปในทันที

ขณะที่หนี คุณท่านเฉินยังบ่นไปด้วย “ไอ้พวกคนของโลกบู๊โบราณช่างเกินไปจริงๆ ฉันไม่ได้ฆ่าพวกเขาเลยแม้แต่คนเดียว เขากลับคิดจะฆ่าฉัน ช่างไร้เหตุผลสิ่งดี！”

เฉินเยว่ที่ฟังอยู่ขาก็ซวนเซ หัวเกือบทิ่มไปกับพื้น เฉินเยว่ได้ตัดสินใจแล้ว หลังจากที่กลับไปแล้วไม่ว่ายังไงเธอก็จะอธิบายทัศนคติของโลกบู๊โบราณให้คุณท่านเฉินเข้าใจ

หยูจุนโม่ไล่ตามมาสักพัก แต่เฉินกั๋วเหลียงยังคงมีพลังที่จะต่อสู้ ระหว่างที่ไล่ตามเขาได้โจมตีโดนเฉินกั๋วเหลียงไปหนึ่งหมัด แต่เฉินกั๋วเหลียงก็ยังคงหนีไปได้

หยูจุนโม่ไม่ได้ไล่ตามอีกต่อไป เขากลัวว่าเฉินกั๋วเหลียงจะมีคนช่วยเหลือ

มองเฉินกั๋วเหลียงทั้งสองที่โกยแน่บ สีหน้าของหยูจุนโม่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ถ้าหากไม่ใช่เพราะพวกผู้อาวุโสกลับไปส่งข่าว วันนี้พวกแกไม่มีทางหนีไปได้อย่างแน่นอน！”

เฉินกั๋วเหลียงที่หนีกลับมาที่ตระกูลเฉิน กระอักเลือกตรงหน้าประตูโดยตรง

เฉินเยว่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหม่าพยุงเฉินกั๋วเหลียงเอาไว้ ถามอย่างตกใจ “คุณปู่รองเป็นไรมากหรือเปล่า？”

เฉินกั๋วเหลียงโบกมือ แล้วพูด “ปู่ไม่เป็นไร ก็แค่ถูกไอ้หนุ่มนั่นชกไปหนึ่งที ลมปราณเลยแปรปรวนเล็กน้อย บวกกับที่เราวิ่งหนีมาตลอดทาง กระอักเลือกออกมากลับรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย”

“เออ ไอ้หนุ่มนั้นไม่ได้ตามมาใช่มั้ย?”

เฉินเยว่กล่าว “คุณปู่รองวางใจเถอะ เขาไม่ได้ตามมา!”