แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1450

เฉินโม่ได้เหมือนกับเฉินเยว่ที่รู้สึกแปลกใจที่เฉินกั๋วเหลียงเอาแต่พูดเรื่องกฎหมายของหัวเซี่ย เขาเข้าใจดีท่านปู่ที่อาศัยอยู่ในโลกมนุษย์ของหัวเซี่ยมาเกือบค่อนชีวิต ต้องการให้ท่านเข้าใจทัศนคติของคนในโลกบู๊โบราณที่เคารพกันที่ความแข็งแกร่ง คงต้องใช้เวลาพอสมควร

“คุณปู่วางใจเถอะ ฉันต้องช่วยคุณปู่สั่งสอนพวกมันอย่างแน่นอน” เฉินโม่ยิ้มกล่าว

เมื่อเห็นเฉินโม่กลับมา สมาชิกตระกูลเฉินที่บ่นเกี่ยวกับพฤติกรรมที่บ้าบิ่นของเฉินกั๋วเหลียง ตอนนี้ล้วนหุบปากไม่กล้าพูดอีก

ใครจะกล้า พวกเขานั้นเคยเห็นฝีมือเทพสังหารอย่างเฉินโม่มาแล้ว อีกทั้งเฉินโม่ก็ไม่ได้เห็นพวกเขาเป็นญาติด้วย พวกเขากล้าที่จะทำตามอำเภอใจต่อหน้าเฉินกั๋วเหลียง แต่กลับไม่กล้าที่จะทำอะไรต่อหน้าเฉินโม่เลยแม้แต่นิดเดียว

เฉินโม่มองไปทางเฉินเยว่แล้วถาม “พี่ คนพวกนั้นมันแย่งสำนักของพี่ไปนานแค่ไหนแล้ว?”

เฉินเยว่กล่าว “ไม่กี่วันมานี่เอง คาดว่าตอนนี้กำลังเคลื่อนย้ายกันอยู่”

เฉินโม่พยักหน้า หันร่างมองไปทางเฉินกั๋วเหลียง ยิ้มแล้วพูด “คุณปู่ ตอนนี้ร่างกายของปู่ฟื้นฟูเป็นอย่างไรบ้าง?”

เฉินกั๋วเหลียงปรับลมปราณแล้วชกหมัดไปหลายที ทั้งแข็งแรงและทรงพลัง แล้วหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ “ปู่หายนานแล้ว ไม่ต้องห่วงแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นก็เราก็ไปคิดบัญชีกับพวกมันตอนนี้เลยดีมั้ย?” เฉินโม่ถาม

บนใบหน้าของเฉินกั๋วเหลียงปรากฏขึ้นด้วยความประหลาดใจ เขาหัวเราะและพยักหน้า “ได้ ไปกันเลย！”

เฉินกั๋วเหลียงมองไปยังเฉินตงซุ่นที่อยู่ด้านข้าง “ตงซุ่น เรื่องในตระกูลมอบให้นายเป็นคนจัดการดูแล ฉันกับเสี่ยวโม่จะไปคิดบัญชีกับคนพวกนั้นแล้ว！”

“พ่อครับ พ่อต้องระวังตัวนะครับ！” เฉินตงซุ่นคิ้วขมวด ไม่ค่อยเต็มใจที่จะให้เฉินกั๋วเหลียงไปเสี่ยงอันตรายอีก

อย่างไรก็ตามเขาคิดว่ามีเฉินโม่ไปด้วย น่าจะไม่เป็นไร เลยไม่ได้พูดห้าม

เฉินกั๋วเหลียงมองไปทางเฉินเยว่แล้วพูดขึ้น “เยว่เอ๋อร์ ตอนนี้เสี่ยวโม่กลับมาแล้ว เราจะไปช่วยเธอชิงสำนักกลับคืนมา！”

“อืม！” เฉินเยว่พยักหน้า มีเฉินโม่อยู่ คนพวกนั้นของโลกบู๊โบราณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราอย่างแน่นอน

เฉินโม่ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ไม่เข้าไปแบบนี้ แล้วต้องเข้าไปยังไง?”

เฉินเยว่อึ้งไปครู่หนึ่ง ใบหน้าของเธอแดงโดยไม่รู้สาเหตุ เธอลืมไปว่าเฉินโม่ไม่ใช่นักบู๊ธรรมดา แต่เป็นนักบู๊ที่สามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพได้

“ฉันลืมไปน่ะ” เฉินเยว่ก้มหน้าอย่างอายๆ อายที่จะมองหน้าเฉินโม่

เฉินกั๋วเหลียงกลับใจกล้ามาก เดินขึ้นไปข้างหน้าอย่างโจ่งแจ้ง แล้วตะโกนพูด “พวกนายสองคน ไปตามคนที่ดูแลที่นี่ออกมา!”

“เป็นแกอีกแล้วเหรอ ครั้งก่อนที่ให้แกหนีไป แกยังไม่รีบหาที่หลบซ่อนตัว คิดไม่ถึงยังกล้ากลับมาที่นี่อีก!”

นักบู๊ที่เฝ้าประตูอยู่นั้น เป็นคนสองคนที่พ่ายแพ้ให้กับเฉินกั๋วเหลียงครั้งที่แล้ว เมื่อเห็นเฉินกั๋วเหลียง ก็จำได้ในทันที

“ฮ่าๆ บังเอิญจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพวกนาย งั้นก็ดีเลย รีบไปเรียกไอ้หนุ่มที่ชนะฉันครั้งก่อนออกมา ครั้งนี้ปู่อย่างฉันจะสั่งสอนเขาอย่างดีเลย!” เฉินกั๋วเหลียงที่มือเท้าเอว ท่าทางนักเล็ง