แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1451

เป็นครั้งแรกที่เฉินโม่เห็นคุณปู่ที่สุขุมมาโดยตลอด ก็มีท่าทางแบบนี้ด้วย

ดูเหมือนว่าการที่ร่างกายฟื้นฟูกลับมาแข็งแรงแล้ว ความมีชีวิตชีวาของเฉินกั๋วเหลียงก็กลับมาด้วย โดยเฉพาะเขาเพิ่งได้สัมผัสกับสิ่งใหม่อย่างการฝึกฝน ตอนนี้เฉินกั๋วเหลียงยังอยู่ในช่วงสนอกสนใจมากเป็นพิเศษ

ดังนั้น คนทั้งคนดูหนุ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นิสัยก็กลายเป็นคนใจร้อนเล็กน้อย

สองคนนั้นเป็นคนที่เคยพ่ายแพ้ให้กับเฉินกั๋วเหลียงมาแล้ว โดยธรรมชาติก็ไม่กล้าหือกับเฉินกั๋วเหลียงอีก หนึ่งคนในนั้นรีบวิ่งเข้าไปตามคนมาช่วย

“แกรออยู่นี่เลย！” นักบู๊อีกคนจ้องมองเฉินกั๋วเหลียงด้วยสีหน้าที่ขุ่นมัว พูดอย่างโอหัง “ไอ้แก่เอ๊ย แกรออยู่นี่เลยนะ ครั้งนี้จะไม่มีให้แกหนีไปได้อีก！”

“ได้ ฉันจะรอ”

เฉินกั๋วเหลียงก็ไม่ได้รีบร้อน ยืนอยู่ตรงที่เดิม ด้วยท่าทางที่ไม่แยแส อีกทั้งยังกอดอก ท่าทางเหมือนองค์เทพเก่าแก่

เฉินเยว่มองเฉินโม่แล้วพูดขึ้น “ตอนนี้เราควรที่จะบุกเข้าไปโดยตรง อย่าให้พวกมันได้มีเวลาเตรียมตัว ไม่ควรมารออยู่ที่นี่”

เฉินโม่ยิ้มๆ แล้วพูด “พี่ไม่เห็นว่าคุณปู่กำลังมีความสุขเหรอ? อีกอย่างผมมีเป้าหมายอย่างอื่น”

เฉินเยว่ไม่รู้ว่าเฉินโม่ต้องการทำอะไร ทำได้เพียงถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อมีเฉินโม่อยู่ ก็คงไม่มีอะไร ถ้าอย่างนั้นก็ฟังที่เฉินโม่พูด

“ไอ้แก่เอ๊ย แกยังกล้ามาอีก！” หยูจุนโม่พาผู้อาวุโสสองคนวิ่งออกมา คนยังไม่ถึง แต่ก็ส่งเสียงมาแต่ไกล

เฉินโม่ตะโกนเรียกเฉินกั๋วเหลียง “คุณปู่ ยังจำสิ่งที่ผมสอนได้มั้ย?”

เฉินกั๋วเหลียงพยักหน้า “จำได้แน่นอน ปู่ของนายยังไม่ได้แก่จนเลอะเลือนนะ?”

“งั้นก็ดี ไม่ต้องใจร้อน ค่อยๆต่อสู้กับเขา！” เฉินโม่กำชับ

“ได้！ฮ่าๆ！” เฉินกั๋วเหลียงหัวเราะเสียงดัง ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ชี้ไปที่หยูจุนโม่แล้วตะโกนพูด “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ครั้งก่อนนายเกือบจะเอาชีวิตฉันแล้ว ครั้งนี้ฉันมาเพื่อแก้แค้น！”