แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1462

ตู๋กูเยว่ถึงขั้นำคำพูดของพ่อได้ขึ้นใจว่า “โลกนี้ไม่ว่าแกไปมีเรื่องกับใครพ่อก็คุ้มหัวแกได้ มีเพียงเฉินไต้ซือแห่งฮ่านหยางเท่านั้น ถ้าไปมีเรื่องด้วยเมื่อไหร่ ถ้าไม่ใช่เขาตาย ก็ตระกูลตู๋กูของเรานี่แหละที่จะถูกทำลาย!” 

ตอนแรกที่ตู๋กูเยว่ได้ฟังผู้เป็นพ่อพูดแบบนั้น ก็รู้สึกตกใจมาก จากคำพูดนี้ก็รู้ได้ว่า พ่อของเขาไม่ได้กลัวเฉินไต้ซือ แค่ไม่อยากมีเรื่องกับเฉินไต้ซือเท่านั้น

ความจริงที่บอกว่าตระกูลตู๋กูไม่อยากมีเรื่องกับเฉินโม่นั้นเป็นเพราะ ความแค้นของทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้รุนแรงถึงขันนั้น ถ้าวันนี้เฉินโม่เกิดฆ่าคนในครอบครัวของตระกูลตู๋กูเข้า หรือเหยียบหยามตระกูลตู๋กูเหมือนที่ทำกับตระกูลหยู ถ้าอย่างนั้นต่อให้ตู๋กูเยว่ล่วงเกินเฉินโม่เข้าก็คงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพที่กืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้

แต่ว่า ถ้าแค่ทำเพื่อตระกูลหยูอย่างเดียวแล้วไปมีปัญหากับเฉินไต้ซือเข้า แบบนี้มันก็ไม่คุ้มอยู่แล้ว ตระกูลหยูไม่มีค่าพอให้ตระกูลตู๋กูของเขาทำแบบนี้

สำหรับชื่อเสียงของเฉินไต้ซือคนของตระกูลหยูก็เคยได้ยิน แต่คนของตระกูลหยูไม่ได้รู้ลึกเท่าคนของตระกูลตระกูลตู๋กูพวกเขารู้แค่ว่าเฉินไต้ซือแห่งโลกบู๊โบราณไม่ธรรมดา แต่ไม่รู้ว่าเฉินโม่คนเดียวเคยฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพไปนับสิบแล้ว

ถ้ารู้ละก็ ต่อให้หยูเปียวมีหัวใจอีกสิบดวงก็คงไม่กล้า เขาก็คงไม่กล้าไปหาเรื่องเฉินโม่อีกแล้ว

แต่ว่า ตอนนี้มีตระกูลตู๋กูหนุนหลัง หยูเปียวคิดว่าต่อให้เป็นเฉินไต้ซือก็ไม่มีอะไรน่ากลัว

หยูเปียวเห็นตู๋กูเยว่ยืนนิ่งไม่ขยับ ในใจก็อดสงสัยไม่ได้ แอบเดาว่าตู๋กูเยว่คงตกใจกับฐานะของเฉินไต้ซือเข้าแล้ว

หยูเปียวไม่อยากเห็นตู๋กูเยว่มาถอยเอาตอนนี้ จึงถามหยั่งเชิงไปว่า “หลานชาย เฉินไต้ซือนี่พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าตระกูลตู๋กูกลัวรึเปล่า?” 

ตู๋กูเยว่รู้จุดประสงค์ของหยูเปียวดี แต่กลับทำอะไรไม่ได้ เขาคงไม่มีทางยอมรับว่าตระกูลตู๋กูกลัวเฉินไต้ซือหรอกมั้ง

แต่ถ้าตระกูลตู๋กูไม่กลัวเฉินไต้ซือ ขั้นต่อไปหยูเปียวต่อยุยงให้เขาลงมือกับเฉินไต้ซือแน่ ถึงตอนนั้นตู๋กูเยว่ควรทำยังไง?

ตู๋กูเยว่สบถในใจ ตาแก่ของตระกูลหยูนี่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีเรื่องกับเฉินไต้ซือแล้วผลที่ตามมาจะเป็นยังไง

ตระกูลหยู เป็นตัวละครที่จะมีหรือไม่มีก็ได้

ตู๋กูเยว่โค้งตัวให้เฉินโม่แล้วพูดไปว่า “ที่แท้ก็เฉินไต้ซือนี่เอง พวกเราไม่รู้ว่าเป็นบ้านของเฉินไต้ซือ เลยเข้ามาโดยพลการ ขอเฉินไต้ซือโปรดอย่าถือสาเลยครับ!”