แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1463

ตู๋กูเยว่อดกลั้นความโกรธในใจไว้ แล้วหันไปกุมมือคำนับเฉินโม่ “เฉินไต้ซือ นี่คุณ……” 

ความจริง เมื่อกี้ตู๋กูเยว่ถือว่ายอมจำนนต่อเฉินโม่แล้ว

ตามหลักแล้ว ถ้าเฉินโม่ไม่อยากมีเรื่องกับตระกูลตู๋กูจนไม่ตายไม่เลิก ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็จะไม่ทำอะไรตู๋กูเยว่แล้ว

แต่อยู่ดีๆ ตอนนี้เฉินโม่กลับเรียกเขาไว้ นี่คิดจะไม่จบไม่สิ้นกับ ตระกูลตู๋กูรึไง?

เฉินโม่ไม่แม้แต่จะมอง ตู๋กูเยว่ แล้วพูดไปอย่างรวดเร็วว่า “พวกคุณไปได้ แต่เขาจำเป็นต้องอยู่ต่อ!” 

เฉินโม่ชี้ไปที่หยูเปียวแล้วพูดออกมา น้ำเสียงนั่นทำเหมือนพวกตู๋กูเยว่เป็นแค่แมลงวันฝูงหนึ่ง แค่อยากไล่ออกไปเร็วๆ เท่านั้น

หยูเปียวรู้สึกใจหาย สายตาที่มองเฉินโม่ปรากฏความอำมหิตออกมาแวบหนึ่ง ท่าเฉินโม่คงไม่ยอมปล่อยฉันไปแล้ว

ตู๋กูเยว่ขมวดคิ้ว ดูท่าเฉินโม่คงไม่อยากไม่จบไม่สิ้นกับตระกูลตู๋กู แต่ถ้าจะทิ้งหยูเปียวไว้แบบนี้ ต่อไป ตระกูลตู๋กูต้องกลายเป็นตัวตลกของยุทธภพแน่

ถึงตอนนั้น ตระกูลตู๋กูของเขาต้องถูกครหาว่าเป็นพวกไม่รักษาคำพูดไร้สัจจะ ต่อไปใครจะกล้ามาหวังพึ่งตระกูลตู๋กูอีก

ตอนนี้ถือเป็นโอกาสอันดีของโลกบู๊โบราณ กองกำลังต่างๆ ของโลกบู๊โบราณต่างกำลังขยับขยายอย่างสุดกำลัง รวบรวมผู้มีความสามารถ ขยายอำนาจของตัวเอง ตระกูลตู๋กูก็ไม่ยกเว้น ดังนั้นในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ จะปล่อยให้ตระกูลตู๋กูถูกตราหน้าว่าเป็นพวกไร้สัจจะไม่ได้

ตู๋กูเยว่พูดพร้อมรอบยิ้มว่า “เฉินไต้ซือ คุณลุงหยูเป็นคนที่ตระกูลตู๋กูของผมพามา ถ้าพากลับไปด้วยไม่ได้ มันจะส่งผลเสียกับตระกูลตู๋กู ขอให้เฉินไต้ซือได้โปรดเห็นใจ ช่วยปล่อยเขาไปสักครั้งนะครับ!”