แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1464

ตู๋กูเยว่คำราม “สามหาว!” 

“เฉินไต้ซือ ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมคุณถึงทำแบบนี้? คุณคิดจะมีปัญหากับทั้งโลกบู๊โบราณรึไง?” 

เฉินโม่สีหน้าเรียบเฉย ดูดน้ำเสียงที่เยาะเย้ยว่า “แนวทางการปฏิบัติในชีวิตผม ทำไมต้องไปอธิบายให้คุณด้วย!” 

เฉินกั๋วเหลียงที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ตื่นเต้นสุดขีด พร้อมตะโกนออกมาว่า “เยี่ยม สมแล้วที่เป็นบุตรหลานของตระกูลเฉิน เสี่ยวโม่เจ๋งไปเลย!” 

ตู๋กูเยว่แอบกำหมัด จ้องมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าที่ดุร้าย กัดฟันแล้วพูดไปว่า “เฉินไต้ซือคุณเป็นคนบังคับผมเองนะ!” 

“ผู้อาวุโสทั้งสอง รบกวนช่วยจัดการด้วยครับ!” ตู๋กูเยว่โค้งคำนับให้ผู้อาวุโสทั้งสองที่อยู่ด้านหลังแล้วพูดออกมา

“คุณชายไม่ต้องห่วง เจ้าหนูนี่สามหาวขนาดนี้ ผมรู้สึกหมั่นไส้นานแล้ว ไม่สนหรอกว่าจะเป็นเฉินไต้ซือหรือหลี่ไต้ซือ ลำพังแค่อายุของเขา จะมีฝีมือสักแค่ไหนเชียว?” ด้านหลังตู๋กูเยว่ ชายชราที่ใส่ชุดดำพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ สายตาที่มองเฉินโม่ ก็มีแต่ความเหยียดหยาม

สิ่งที่ตู๋กูเยว่รู้เกี่ยวกับเฉินโม่ มีมากกว่าผู้อาวุโสเหล่านี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพสิบกว่าคนยังถูกเฉินโม่ฟันตายในกระบี่เดียว ผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งสองที่อยู่ด้านหลังเขา ดูแล้วก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากมาย

ที่เขาสั่งให้ลงมือ ก็เพื่อต้องการรักษาหน้าของตระกูลตู๋กูไว้ เมื่อไหร่ที่ทั้งสองพ่ายแพ้ ตู๋กูเยว่ก็จะอ้างว่าสู้ไม่ได้ทันที แล้วพาคนถอยกลับ

ถึงตอนนั้นไม่ว่าใครก็ว่าอะไรไม่ได้ เทียบกับการไม่รักษาสัจจะ การไม่สู้แล้วหนีมีดูดีหว่าเยอะ

“ผู้อาวุโสโม่ ระวังตัวด้วยนะครับ ถ้าสู้ไม่ได้ให้รีบถอยทันที ห้ามฝืนสู้เด็ดขาด!” ตู๋กูเยว่กำชับออกมา

แต่น่าเสียดายที่ผู้อาวุโสโม่ไม่เข้าใจความหวังดีของตู๋กูเยว่แม้แต่น้อย นึกว่าตู๋กูเยว่แค่เป็นห่วงความปลอดภัยของเขา ในใจรู้สึกซาบซึ้ง ตัดสินใจจะสู้เพื่อตู๋กูเยว่หยดสุดท้าย

ถ้าให้ตู๋กูเยว่รู้ถึงความคิดในใจของผู้อาวุโสโม่ เกรงว่าคงต้องเครียดจนกระอักเลือดแน่

ผู้อาวุโสทั้งสองของตระกูลตู๋กูเดินหน้าสองก้าว จ้องมองเฉินโม่อย่างไม่พอใจ