แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1476

ผู้นำตระกูลฉางก็ทำหน้าโมโห “เจ้าหนูนี่มีได้ยโสธรรมดา ตั้งแต่ที่มันฆ่าลูกชายของผมในจวนน้ำแข็งก็รู้แล้วว่าครั้งนี้ต้องเล่นงานมันจนคุกเข่าอ้อนวอน ไม่อย่างนั้นก็ล้างความแค้นในใจผมไม่ได้หรอก!” 

ตู๋กูอู๋ซวงพยักหน้า “ได้ ถ้าอย่างนั้นก็เปิดใช้งานค่ายกลห้าธาตุเลย!” 

“ทำตามแผนการที่วางไว้!” 

“ตกลง!” 

ผู้นำตระกูลอีกสามคนพยักหน้าพร้อมกัน

ทั้งสี่สบตากัน พุ่งตัวขึ้นไปบนยอดเขา ผู้นำตระกูลสามคนที่เหลือบินตามขึ้นไป ตู๋กูเยว่และคนอื่นๆ ยืนอยู่กลางท้องฟ้าหนึ่งเส้น จ้องมองเฉินโม่ด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็น

ตู๋กูอู๋ซวงกับผู้นำตระกูลทั้งสี่ยืนกระจายอยู่ทั้งสี่ด้านของท้องฟ้าหนึ่งเส้น ปล่อยพลังทิพย์ออกไปหนึ่งลูกเหมือนเกิดปรากฏการเล็กๆ ขึ้นในอากาศ เกราะแสงลูกหนึ่งปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าหนึ่งเส้นแวบหนึ่งแล้วหายไป

เสียงของตู๋กูอู๋ซวงดังมาจากบนยอดเขา “เฉินไต้ซือ ถ้าอยากช่วยปู่ของคุณ ก็เข้ามาได้เลย!” 

เฉินโม่ยืนอยู่ตรงทางเข้าของท้องฟ้าหนึ่งเส้น เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ จ้องมองท้องฟ้าหนึ่งเส้น แล้วทำหน้าดูแคลน “ค่ายกลห้าธาตุ? หึ เป็นแค่ค่ายกลห้าธาตุระดับเริ่มต้น ยังกล้ามาโอ้อวดต่อหน้าผม ช่างน่าขันสิ้นดี!” 

เฉินโม่สองมือไขว้หลัง แล้วย่างเท้าเข้าไปในขอบเขตของค่ายกลห้าธาตุอย่างช้าๆ

พอเข้ามาในท้องฟ้าหนึ่งเส้น ทิวทัศน์ตรงหน้าเฉินโม่ก็เปลี่ยนไป บนท้องฟ้ามีก้อนหินลอยมา ด้านล่างเป็นบ่อน้ำ เปลวเพลิงแผดเผาอยู่รอบด้าน……

เฉินโม่จ้องมองสิ่งเหล่านั้น ไม่ขยับเขยื้อน แค่เดินตรงไปอย่างผ่อนคลายและมั่นใจเท่านั้น

“กะอีแค่ภาพมายาของค่ายกลห้าธาตุระดับต่ำสุด ทำให้คนบาดเจ็บยังไม่ได้เลย พวกคุณมีดีแค่นี้รึไง?” 

บนยอดเขา ผู้นำตระกูลทั้งสี่ที่อยู่ทั้งสี่ด้าน สีหน้าดูไม่ค่อยดี พวกนี้มันไม่ใช่ภาพมายาเลย ต่อให้พวกเขาเข้าไปในค่ายกลห้าธาตุนี้ ก็ยังต้องรับมืออย่างยากลำบาก แต่เฉินโม่กลับเหมือนคนที่ไม่เป็นอะไร ท่ามกลางการโจมตีจากพลังมายาของค่ายกลห้าธาตุพวกนั้น กลับไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย!” 

ส่วนพลังห้าธาตุเหล่านั้น กลับทำอะไรเฉินโม่ไม่ได้เลย เหมือนลมเย็นๆ ที่พัดผ่านหน้า ไม่ทิ้งรอยแผลไว้แม้แต่นิดเดียว

ตู๋กูอู๋ซวงส่งกระแสจิตให้ผู้นำตระกูลอีกสามคน “ทำการโจมตีครั้งต่อไป!” 

พวกตู๋กูอู๋ซวงทั้งสี่ บวกกับผู้อาวุโสและลูกศิษย์ที่พามารวมกันฝั่งหนึ่งก็มีราวๆ ห้าสิบกว่าคน