แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1482

เฉินโม่ไม่ตอบ สิ่งที่ตอบเขาคือรอยแตกร้าวกลางอากาศขนาดใหญ่

เฉินโม่ใช้กระบี่ฟันออกไป ทำให้พื้นที่โดยรอบถูกทำลาย

“ทำไมผมถึงขยับร่างกายไม่ได้!” สีหน้าของตู๋กูอู๋ซวงเต็มไปด้วยความตกตะลึงทันที แล้วรีบมองผู้นำตระกูลที่เหลือ พบว่าพวกเขาต่างมองตนเองด้วยสีหน้าตื่นตระหนกเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้น ผมไม่สามารถขยับได้!” ผู้นำตระกูลฉางตะโกนด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“ผู้นำตระกูล พวกเราไม่สามารถขยับได้เช่นกัน เฉินไต้ซือใช้คาถาอะไร?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

สีหน้าของผู้นำตระกูลกงซุนเปลี่ยนเป็นซีดเซียว “ช่างเถอะ พวกเราประเมินความแข็งแกร่งของเฉินไต้ซือต่ำเกินไป ความแข็งแกร่งของเขาอาจสูงกว่าแดนเทพไปแล้ว กระทั่งถึงแดนที่อยู่ในตำนานแล้ว!”

“แต่พวกเราคิดว่าเขาแค่แข็งแกร่งกว่าแดนเทพเท่านั้น ช่างน่าขำจริง ๆ!”

“พี่กงซุน อย่ายอมแพ้จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย!” ตู๋กูอู๋ซวงพยายามดิ้นรนอย่างเต็มที่ พยายามควบคุมพลังฟ้าดิน เพื่อที่จะหลบหนี

เพียงแต่ ความเข้าใจเกี่ยวกับกฎฟ้าดินของเขานั้น เมื่อเทียบกับเฉินโม่ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพแล้ว มันแตกต่างกันมาก

รอยแยกจากท่ากลบสวรรค์ ปรากฏขึ้นอยู่รอบตัวทุกคน และกลืนทุกคนทันที

อย่างไรก็ตาม ขณะที่ตู๋กูอู๋ซวงกำลังจะถูกกลืนเข้าไป เฉินโม่ปรากฏตัวอยู่ข้างกายเขาทันที แล้วดึงเขากลับมา

แต่หลังจากนั้น เฉินโม่ก็ใช้เท้าเตะไปที่จุดตันเถียนของเขา ทำลายพลังบำเพ็ญของเขา

เสียงกรีดร้องของตู๋กูอู๋ซวงทำให้ฟ้าดินสะเทือน เขามองเฉินโม่ด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด และกล่าวด้วยรอยยิ้มดุร้าย “เฉินไต้ซือ ผมรู้ว่าทำไมนายถึงช่วยผมเอาไว้ เพราะคุณอยากรู้ว่าปู่ของนายอยู่ที่ไหนใช่ไหม? แต่นายล้มเลิกความตั้งใจนี้เถอะ แม้ว่าผมต้องตาย ผมก็ไม่บอกนายหรอก!”

เฉินโม่มองเขาด้วยความเฉยเมย มีความสมเพชเวทนาบนหน้าเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังสงสารตู๋กูอู๋ซวง