แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1483

ณ.ตระกูลตู๋กู ตู๋กูเยว่และลูกน้องทั้งหมดของตระกูลตู๋กูที่หนีกลับมา ตอนนี้ต่างรู้สึกหวาดผวา

ตู๋กูเยว่คลายความกังวลของตนเอง ด้วยการเปลี่ยนผู้หญิงอยู่ตลอดเวลา

“ท่านพ่อ ต้องชนะอย่างแน่นอน!” ตู๋กูเยว่ให้กำลังใจตนเองอยู่ในใจอย่างต่อเนื่อง

ณ.ห้องโถงใหญ่ ตู๋กูเยว่เริ่มกระสับกระส่าย ทันใดนั้นลูกน้องหนุ่มคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามา โค้งคำนับแล้วกล่าวว่า “คุณชาย มีข่าวแล้ว!”

ตู๋กูเยว่ชะงักครู่หนึ่ง เขารู้สึกกระวนกระวายใจ เขาอยากได้ยินข่าวนี้จริง ๆ แต่เขาก็กลัวว่ามันจะเป็นข่าวร้าย

“พูดออกมา!” สุดท้าย ตู๋กูเยว่กัดฟันแล้วถาม

คราวนี้ ลูกน้องกลับเป็นฝ่ายอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ

“พูดออกมาสิ!” ตู๋กูเยว่เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ซึ่งทำให้เขาอดที่จะคำรามเสียงดังไม่ได้

ลูกน้องคนนั้นตกใจจนคุกเข่าลงบนพื้นทันที และกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “คุณชาย คุณท่านถูกเฉินไต้ซือฆ่าตายแล้ว!”

“อะไรนะ!” สีหน้าของตู๋กูเยว่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ร่างกายเซ และเกือบจะล้มลงบนพื้น

ในห้องโถงใหญ่ คนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากัน กระทั่งบางคนถอยหลังไปอย่างลับ ๆ และเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ

ถ้าตู๋กูอู๋ซวงถูกฆ่าตายแล้ว แล้วตระกูลตู๋กูจะยังมีใครที่สามารถหยุดเฉินไต้ซือได้? หากพวกเขายังจงรักภักดีอยู่ในตระกูลตู๋กูอีก มีเพียงความตายเท่านั้น

ตอนนี้สามารถกล่าวได้ว่าตระกูลตู๋กูหมดอำนาจไปแล้ว พวกลูกน้องก็จะตีตัวออกห่าง บางครั้งโลกของนักบู๊นั้นเห็นแก่ตัวมากว่าโลกมนุษย์เสียอีก

หลังจากนั้นสักครู่ ตู๋กูเยว่ก็มองชายหนุ่มคนนั้นอีกครั้ง และกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “คุณเห็นชัดเจนแล้วเหรอ? ท่านพ่อเสียชีวิตจริง ๆ แล้วเหรอ?”

ชายหนุ่มคนนั้นพยักหน้าอย่างหนัก และกล่าวด้วยสีหน้าหนักแน่น “คุณท่านกับผู้นำอีกสามตระกูล และผู้อาวุโสทั้งหมดของสี่ตระกูลใหญ่ ล้วนถูกเฉินไต้ซือฆ่าตายแล้ว ผมเห็นอย่างชัดเจน”

ตู๋กูเยว่หัวเราะด้วยความบ้าคลั่งแล้วกล่าวว่า “เฉินไต้ซือ แม้ว่าคนของตระกูลตู๋กูต้องตายทั้งหมด ฉันก็จะทำให้แกเสียใจ!”

เพียงแต่ ทันใดนั้นตู๋กูเยว่ก็ส่งเสียงคำรามอู้อี้ แล้วพ่นเลือดออกมาจากมุมปาก เขาหันไปมองชายชราที่อยู่ด้านข้างที่แสดงสีหน้าเย็นชา ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“คุณ...คุณอา ทำ...ทำไม?” ตู๋กูเยว่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณอาที่รักเขามากที่สุด จะลงมือฆ่าเขาจริง ๆ

สีหน้าของตู๋กูเหลียนราบเรียบ และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ขอโทษ ผมไม่สามารถปล่อยให้คุณชายพาคนของตระกูลตู๋กูไปตายพร้อมกับพวกคุณสองพ่อลูกได้ ตระกูลตู๋กูนั้นเป็นของตระกูลตู๋กู ไม่ใช่เป็นของพวกคุณสองพ่อลูก!”

พรึบ!

ตู๋กูเหลียนดึงกระบี่ยาวกลับมา ตู๋กูเยว่ล้มลงบนพื้น นอนตายตาไม่หลับ

ญาติสนิทหลายคนของตู๋กูเยว่ มองภาพนี้ด้วยความตื่นตระหนก กำลังคิดจะตะโกน แต่ตู๋กูเหลียนตะโกนเสียก่อน “พวกคุณฟังผมให้ดี ผู้อาวุโสของตระกูลถูกเฉินไต้ซือฆ่าตายแล้ว ตู๋กูเยว่ต้องการให้คนของตระกูลตู๋กูทั้งหมดตายไปพร้อมกับพวกเขาสองพ่อลูก ผมไม่มีทางเลือกอื่น ถึงได้ฆ่าตู๋กูเยว่ เมื่อเฉินไต้ซือมาที่นี่ ผมจะส่งมอบญาติทั้งสองของเขาให้เขา เพราะการทำเช่นนี้ จะสามารถรักษาตระกูลตู๋กูไม่ให้ถูกทำลายได้!”