แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1495

ตระกูลโม่ เป็นตระกูลโม่แห่งเมืองหาง หรือที่เรียกว่าตระกูลโม่พันปี

สามารถจินตนาการถึงภูมิหลังของตระกูลที่สามารถสืบทอดมานับพันปีได้

ตอนนั้นตระกูลเฉินยังแข็งแกร่ง และมีพลังอำนาจพอ ๆ กับตระกูลโม่ คุณท่านเฉินและคุณท่านโม่ได้ทำสัญญาแต่งงาน โดยหวังว่าสองตระกูลจะสามารถเชื่อมสัมพันธ์ด้วยการแต่งงานกัน

ซึ่งบุคคลนั้น ก็คือเฉินธงที่ยังไม่เกิด

ประจวบเหมาะที่ทางฝ่ายตระกูลโม่มีลูกหลานเป็นผู้หญิง สองตระกูลจึงแลกเปลี่ยนสัญญาแต่งงานกันทันที เมื่อเด็กสองคนโตขึ้น ก็จัดงานแต่งงานกัน

เพียงแต่ หลังจากคุณท่านเฉินเสียชีวิตแล้ว ตระกูลเฉินเริ่มตกต่ำ แต่ตระกูลโม่กลับเจริญรุ่งเรือง และแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก

แม้ว่าเฉินกั๋วเหลียงจะพยายามพลิกกระแสอย่างเต็มที่ แต่สถานะของตระกูลเฉินนั้นต่ำกว่าตระกูลโม่มาก

จนกระทั่งวันที่เฉินธงอายุสิบหกปี คุณหนูโม่ที่คู่หมั้นของเขา ได้เดินทางมาที่ตระกูลเฉินด้วยตนเอง แล้วฉีกสัญญาแต่งงานต่อหน้าสมาชิกทุกคนของตระกูลเฉิน และกล่าวประโยคหนึ่ง

“ฉันโม่ถิงถิงไม่ยอมรับการแต่งงานที่ผู้อาวุโสคลุมถุงชนแบบนี้หรอก ถ้าคิดจะเป็นผู้ชายของฉัน ภูมิหลังตระกูลสูงกว่าตระกูลของฉันก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน!”

การแสดงออกที่เย็นชาบนใบหน้าของสาวสวยคนนั้น และดวงตาที่ดูถูกเหยียดหยาม เหมือนมีดที่แทงทะลุหัวใจของเฉินธง

อายุสิบหกปี เป็นช่วงวัยรุ่น แต่ในใจของเฉินธงกลับมีหนามทิ่มแทง ซึ่งกระตุ้นให้เฉินธงเติบโตอย่างรวดเร็ว จนทำให้เขากลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่งในคนรุ่นใหม่ของตระกูลเฉิน

อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้แล้ว เฉินธงไม่เคยลืมความอัปยศอดสูนั้น และเมื่อใดก็ตามที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ จะทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว ด้วยพลังอำนาจของตระกูลโม่ ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของตระกูลเฉินจะได้รับการฟื้นฟูเหมือนตอนที่คุณท่านเฉินยังมีชีวิตอยู่ แต่เมื่อเทียบกับตระกูลโม่ในปัจจุบันแล้ว ยังตามหลังอยู่มาก

ดังนั้นไม่ว่าเฉินธงจะพยายามแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถเผชิญหน้ากับโม่ถิงถิงได้

ถอนหมั้น เพียงแค่สองคำง่าย ๆ สำหรับคนภายนอกแล้ว อาจเป็นเพียงประโยคเดียวเท่านั้น แต่สำหรับเขา สำหรับผู้ชายคนหนึ่ง มันคือความอัปยศที่ฝังลึกอยู่ในใจ