แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1498

เหล่าคนรุ่นใหม่ของตระกูลเฉิน มีบางคนทนไม่ไหว จนหัวเราะออกมา

เฉินกั๋วจงขมวดคิ้ว เฉินโม่ลงมือได้โหดเหี้ยมเกินไปหน่อย

เหล่าผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังที่หลินเจิ้นหนานเชิญมา ชี้หลินฮ่าวหราน แล้ววิจากษ์ต่าง ๆ นานา ราวกับกำลังบอกว่าคนของตระกูลเฉินนั้นลงมือได้โหดเหี้ยมจริง ๆ

เฉาจื่อหมิงฉวยโอกาสจากสถานการณ์ กล่าวโจมตีทันที “เฉินกั๋วจง คุณเห็นแล้วว่าลูกหลานของตระกูลเฉินลงมือได้โหดเหี้ยมแค่ไหน! ถ้าคนที่ไม่รู้ คงคิดว่าตระกูลเฉินกับพวกเรามีความแค้นใหญ่หลวง ถึงได้ลงมือหนักขนาดนี้!”

คำพูดของเฉาจื่อหมิงแฝงไว้ด้วยการคุกคาม บ่งบอกว่าตระกูลเฉินต้องการเป็นศัตรูกับพวกเขาสามคน

เฉินกั๋วจงไม่พูดอะไร เห็นได้ชัดว่าหลินฮ่าวหรานเป็นคนวางยาเฉินเข่อเอ๋อร์ก่อน หลังจากนั้นเฉินโม่ก็สั่งสอนเขา ตอนนี้สามตระกูลใหญ่ไม่พูดถึงเรื่องการวางยา แค่พูดเรื่องที่เฉินโม่ทำร้ายหลินฮ่าวหรานเท่านั้น

เลวทรามต่ำช้า แต่ใครใช้ให้พวกเขามีอำนาจมากล่ะ?

เฉินกั๋วจงอยากจะบอกเรื่องที่หลินฮ่าวหรานวางยาเฉินเข่อเอ๋อร์ออกมา แต่ถ้าเขาพูดต่อหน้าคนมากขนาดนี้ ก็จะทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่มีพื้นที่เจรจาอีกต่อไป

คนของตระกูลหลินอาจจะไม่ยอมรับ และอาจจะทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่ยอมรามือ

เฉินกั๋วจงยังคงชั่งใจว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร แต่เฉินกั๋วต้งที่อารมณ์ร้อนเหมือนกัน ตอกกลับทันที

“ฮึ่ม! เฉาจื่อหมิง คุณยังมีหน้ามาพูดอีก ไม่รู้ว่าใครที่เลวทรามต่ำช้า วางยาเข่อเอ๋อร์ ผมคิดว่าเสี่ยวโม่ทำร้ายเบาไปด้วยซ้ำ ถ้าเปลี่ยนเป็นผม ผมจะส่งเขาเข้าคุกทันที!”

อะไรน่ะ! วางยา!

เหล่าผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังที่ไม่รู้ความจริง มองหลินฮ่าวหรานด้วยความประหลาดใจ

หลายคนแสดงสีหน้ารังเกียจ สำหรับทุกคนแล้ว พฤติกรรมแบบนี้เป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก

เฉาจื่อหมิงอยากจะพูดหักล้าง แต่หลินเจิ้นหนานหยุดเขาเอาไว้

และแน่นอนว่าเหล่าผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังที่หลินเจิ้นหนานเชิญมา ล้วนเริ่มนึกถึงเรื่องราวในอดีตระหว่างตระกูลโม่และตระกูลเฉิน

บางคนแสดงสีหน้าเห็นอกเห็นใจ

และบางคนแสดงสีหน้ารู้สึกมีความสุขกับความโชคร้ายของคนอื่น

มีหลายคนมองหลินเจิ้นหนานด้วยสายตาน่าสงสาร คนเหล่านี้ล้วนรู้ว่าเฉินโม่เป็นสมาชิกของตระกูลเฉินแห่งหนานซู

น่าเสียดายที่หลินเจิ้นหนานและคนอื่น ๆ รู้แค่เฉินไต้ซือ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินไต้ซือก็คือเฉินโม่ ที่เป็นสมาชิกของตระกูลเฉินแห่งหนานซู

“แม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น จะทำให้ตระกูลเฉินรู้สึกอัดอั้นตันใจเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ไม่สามารถระบายความโกรธแค้นกับเด็กได้!”

“เรื่องนี้เป็นความผิดของตระกูลเฉิน”