แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1504

เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ไม่ว่าใครก็ต้องรู้สึกโกรธ ถูกคนกลับผิดเป็นถูก แล้วยังมารังแกถึงที่ นับประสาอะไรกับตระกูลเฉินที่เป็นตระกูลใหญ่และมีหน้ามีตาของหนานซู แม้แต่ตระกูลธรรมดาทั่วไป ก็ยังรู้สึกไม่พอใจ

หลังจากนั้นสักครู่ เฉินกั๋วเหลียงและเฉินกั๋วจงก็เดินกลับมาด้วยกัน

เฉินกั๋วเหลียงมองเฉาจื่อหมิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขามองเฉาจื่อหมิงแบบนั้น และไม่พูดอะไร ซึ่งทำให้เฉาจื่อหมิงรู้สึกขนลุก

“ยังไง? ผู้นำตระกูลเฉินคิดจะกลับคำเหรอ? วันนี้มีผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังอยู่มากมาย พวกเขาทุกคนกำลังเฝ้ามองอยู่ ตระกูลเฉินอยากเสียชื่อเสียงเหรอ?” เฉาจื่อหมิงกล่าวด้วยความจองหอง

เฉินกั๋วเหลียงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมรู้เหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว เห็นได้ชัดว่าเจ้าสัตว์เดรัจฉานวางยาเข่อเอ๋อร์ แต่พวกคุณกลับผิดเป็นถูก คิดจะทำลายชื่อเสียงของตระกูลเฉิน? พวกคุณสามารถลองได้!”

ความดื้อรั้นของเฉินกั๋วเหลียง ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงรู้สึกตกตะลึง

โดยเฉพาะผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังเหล่านั้น พวกเขารู้สึกสงสัยมากยิ่งขึ้น ด้วยความแข็งแกร่งและสถานะปัจจุบันของตระกูลเฉิน เมื่อเทียบกับตระกูลโม่แล้ว แตกต่างกันมาก แม้จะเทียบกับสามตระกูลใหญ่ ก็ยังด้อยกว่า เฉินกั๋วเหลียงเอาความมั่นใจมาจากไหน ที่กล้าท้าทายสามตระกูลใหญ่ที่มีตระกูลโม่พันปีหนุนหลังอยู่?

ต้องรู้ว่าคราวนี้ การที่หลินเจิ้นหนานสามารถเชิญผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังเหล่านี้มาที่นี่ได้ ไม่ใช่เพราะอาศัยเกียรติของตระกูลหลิน แต่เป็นเพราะความน่าเกรงขามของตระกูลโม่พันปี

สีหน้าของหลินเจิ้นหนานเปลี่ยนเป็นเย็นชา กล่าวกับเฉินกั๋วเหลียงด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ผู้นำตระกูลเฉิน สิ่งที่คุณพูดมันไม่ถูก คุณบอกว่าพวกเรากลับผิดเป็นถูก ผมแค่ถามคุณประโยคเดียว หลักฐานล่ะ?”

“เมื่อสักครู่หลานสาวของคุณ โทรไปหาเพื่อนนักเรียนของเธอเพื่อขอความช่วยเหลือต่อหน้าทุกคน แต่ทุกคนเป็นคนที่มีความยุติธรรม ไม่มีใครเต็มใจที่จะช่วยเธอพูดโกหก และเหล่าผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน ถึงคุณต้องการปฏิเสธ แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้หรอก!”

“คุณเฉิง เมื่อสักครู่คุณก็ได้ยินว่าผมพูดโกหกหรือเปล่า?” หลินเจิ้นหนานหันไปมองเฉิงเซี่ยว แล้วถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม