แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1505

เฉินโม่เดินไปอยู่ข้างเฉินกั๋วเหลียง หันกลับมา แล้วกวาดมองทุกคนที่อยู่ในห้องโถงด้วยสายตาเฉยเมย

สุดท้าย สายตาของเฉินโม่จับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเจิ้นหนาน “ผมเป็นคนทำร้ายเขาเอง มีอะไรก็พุ่งเป้ามาที่ผม”

เฉาจื๋อหมิงกล่าวเยาะเย้ย “เจ้าหนู สิ่งที่พวกเราขอคุณคือหลักฐาน สำหรับเรื่องที่คุณทำร้ายคน อีกสักครู่พวกเราจะชำระบัญชีแค้นกับคุณ!”

เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “สิ่งที่ผมพูดก็คือหลักฐาน ถ้าใครไม่เห็นด้วย ก็ยืนออกมา”

นี่...นี่มันจองหองมากเกินไปแล้ว!

เหล่าผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังที่อยู่รอบ ๆ ต่างพากันส่ายศีรษะ บางคนไม่สามารถทนมองได้ และรู้สึกว่าเฉินโม่ไร้เหตุผลจริง ๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ทุกคนได้ยินแล้วใช่ไหม? คนของตระกูลเฉินน่าเกรงขามมาก แม้แต่คนรุ่นใหม่ก็จองหองขนาดนี้ ไม่เห็นพวกเราที่จำนวนมากมายขนาดนี้อยู่ในสายตาเลย ดูเหมือนว่าพวกเราจะแก่แล้วจริง ๆ แม้แต่คนรุ่นใหม่พวกนี้ยังกล้าดูหมิ่นพวกเราแล้ว!” เฉาจื่อหมิงหัวเราะเสียงดัง ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ

“ถูกต้อง เจ้าเด็กตระกูลเฉินคนนี้ไร้มารยาทมาก! ตระกูลเฉินไม่มีคนควบคุมดูแลเลยเหรอ?”

“ผมคิดว่าเรื่องนี้ส่วนใหญ่เป็นความผิดของตระกูลเฉิน ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถแสดงหลักฐานออกมาได้ พวกเขาก็เริ่มสร้างปัญหาโดยไม่มีเหตุผล”

“ฮึ่ม คนตระกูลเฉินคิดว่าตระกูลเฉินยังเป็นเหมือนเมื่อก่อนอีกเหรอ? ไม่ต้องพูดถึงตระกูลโม่ แม้ว่าตระกูลโม่จะไม่ออกหน้าแทน เพียงแค่สามตระกูลใหญ่นี้ ก็สามารถทำให้ตระกูลเฉินไม่สามารถแบกรับผลที่จะตามมาได้แล้ว!”

ผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังเหล่านั้นต่างวิพากษ์วิจารณ์ตระกูลเฉิน แต่เฉินโม่เพิกเฉยราวกับไม่ได้ยิน

เฉิงเซี่ยวไม่สามารถทนมองได้อีกต่อไปแล้ว เขาประสานมือทั้งสองข้างเป็นการคำนับไปทางเฉินกั๋วเหลียง แล้วกล่าวว่า “ผู้นำตระกูลเฉิน ผมขอพูดประโยคหนึ่ง มันมากเกินไปแล้ว”

เฉินกั๋วเหลียงไม่พูดอะไร แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าการกระทำของเฉินโม่มากเกินไป แต่ถ้ามองจากมุมมองของคนธรรมดาทั่วไป ถ้าพวกเขารู้จักตัวตนของเฉินโม่ พวกเขาจะรู้ว่าสิ่งที่เฉินโม่ทำนั้น ไม่เพียงไม่มากเกินไปเท่านั้น แต่กลับจะรู้สึกว่าค่อนข้างเกรงใจมาก

เพี๊ยะ!

ทุกคนมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เฉาจื่อหมิงก็ถูกตบและกระเด็นออกไปแล้ว ใบหน้าของเขาบวมครึ่งหนึ่ง

“เจ้าหนู แกกล้าตบหน้าฉัน เด็ก ๆ ฆ่ามันซะ!” ปกติเฉาจื่อหมิงเป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าตนเองมีเหตุผลกว่า แต่กลับถูกเฉินโม่ตบหน้าแบบนั้น แล้วเขาจะยอมรามือได้อย่างไร?

ตอนนี้ แม้แต่หลินเจิ้นหนานก็ไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้อีกต่อไปแล้ว

เฉาจื่อหมิงพาลูกน้องพวกนั้น ไปล้อมรอบเฉินโม่ทันที

เฉาจื่อหมิงเช็ดเลือดออกจากมุมปาก ดวงตาแดงก่ำ คำรามด้วยความโกรธ “ทุกคนก็เห็นแล้ว คนรุ่นใหม่ของตระกูลเฉินคนนี้ลงมือก่อน แล้วอย่ามาหาว่าผมเป็นผู้ใหญ่ที่รังแกเด็ก!”