แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1506

“พวกคุณลุยเลย ฆ่ามันให้ตาย!” เฉาจื่อหมิงเกิดเจตนาฆ่าแล้ว

“พวกเขากำลังจะฆ่าคนต่อหน้าสาธารณชน!” ผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังบางคนรู้สึกว่าเรื่องนี้เลวร้ายลงเรื่อย ๆ หากเฉาจื่อหมิงฆ่าคนรุ่นใหม่ของตระกูลเฉินต่อหน้าผู้อาวุโสของตระกูลเฉิน ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ตาย ทั้งสองฝ่ายจะไม่ยอมรามืออย่างแน่นอน!

“ลุย ฆ่ามันให้ตาย! กล้าทำร้ายผู้นำตระกูลของพวกเรา รนหาความตาย!” ชายวัยกลางคนที่ผิวคล้ำและร่างกายกำยำกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา และน้ำเสียงไม่มีอารมณ์ใด ๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา

เฉินโม่ไม่อยากจะมองพวกเขาแม้แต่แวบเดียว เมื่อก่อนเขาอาจจะพะว้าพะวังกับการฆ่าคนธรรมดาต่อหน้าสาธารณชน แต่ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องพะว้าพะวังอีกต่อไปแล้ว

ขณะที่เฉินโม่กำลังจะฆ่าคน ก็มีร่างหนึ่งมายืนขวางอยู่ตรงหน้าเขา

เฉินกั๋วเหลียงกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คนเหล่านี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของปู่เถอะ!”

เฉินโม่ชะงักไปครู่หนึ่ง เข้าใจเจตนาของเฉินกั๋วเหลียงทันที เขากลัวว่าตนเองจะฆ่าคนเหล่านี้ด้วยความโกรธ เฉินโม่คิดอยู่ในใจว่า “ดูเหมือนว่าคุณปู่จะยังไม่เปลี่ยนแนวคิดเดิม มันก็ใช่! เขายึดถือแนวคิดนี้มาตลอดชีวิต แล้วจะเปลี่ยนง่าย ๆ ได้อย่างไร?”

เมื่อเห็นเฉินกั๋วเหลียงยืนขวางอยู่หน้าเฉินโม่ พวกลูกน้องของเฉาจื่อหมิงตกตะลึง เพราะไม่ว่ายังไงเฉินกั๋วเหลียงก็เป็นผู้นำตระกูลเฉิน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าลงมือง่าย ๆ

เฉาจื่อหมิงตะโกนด้วยความโกรธ “ยืนเซ่ออยู่ทำไม? จัดการเจ้าเด็กนั้นซะ ถ้าใครกล้าขวางก็จัดการพร้อมกัน!”

“ครับ!”

ลูกน้องของเฉาจื่อหมิงเหล่านั้น พุ่งเข้าไปทันที

เฉาจื่อหมิงมองเฉินโม่ด้วยความโกรธ และแสดงสีหน้าลำพองใจ คิดอยู่ในใจว่า “เจ้าหนู แกกล้าตบหน้าฉัน งั้นฉันก็จะทำร้ายผู้นำตระกูลเฉินด้วย ถือเป็นดอกเบี้ยก็แล้วกัน!”

เฉินโม่ไม่แม้แต่จะมองเขาด้วยซ้ำ ตอนนี้เฉินกั๋วเหลียงเป็นปรมาจารย์แล้ว การจัดการกับนักสู้ธรรมดาเหล่านี้ เป็นเรื่องง่ายดาย

เหล่าผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังที่ไม่รู้ความแข็งแกร่งของเฉินกั๋วเหลียง ต่างแสดงสีหน้าเสียดาย หากผู้นำตระกูลเฉินถูกคนอื่นทำร้ายอย่างรุนแรง แล้วเรื่องนี้แผ่กระจายออกไป มันจะอับอายขายหน้ามาก

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่พวกเขาจะลงมือสังหารคนในตระกูลเฉิน

ไม่ต้องพูดถึงคนที่พวกเขาพามา แม้แต่บอดี้การ์ดของเหล่าผู้ทรงอิทธิพลชื่อดังที่มาที่นี่ในวันนี้ ยังไม่คณามือเฉินกั๋วเหลียงเลย

หลินเจิ้นหนานกล่าวเบา ๆ “อย่าตื่นตระหนก ขอเพียงแค่พวกเขาไม่สามารถแสดงหลักฐานออกมาได้ พวกเราก็จะเป็นฝ่ายที่มีเหตุผล แม้ว่าเขาจะเป็นนักบู๊ แล้วตระกูลโม่ไม่มีนักบู๊เหรอ?”

“คุณหมายความว่าเรียกกำลังของตระกูลโม่มาช่วยเสิรมใช่ไหม?” เฉาจื่อหมิงถาม

“เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็คงต้องทำแบบนี้!” น้ำเสียงของหลินเจิ้นหนานมีความจำใจเล็กน้อย

“เอาล่ะ ผมจะจดจำความแค้นนี้เอาไว้ก่อน” สายตาของเฉาจื่อหมิงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง