แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1546

“ได้！” คนที่เหลือแปดคนได้เอาพลังทิพย์ทั้งหมด ถ่ายทอดไปยังกลุ่มพลังที่อยู่เหนือศีรษะ อาศัยค่ายกลเก้าดวงดาว ถ่ายทอดพลังไปยังร่างของผู้อาวุโสหยาง

พลังของผู้อาวุโสหยางเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล กระบี่ยักษ์สีน้ำที่แสงมันสลัวลงเล็กน้อยก็กลับมาสว่างวาบอีกครั้ง บีบบังคับจนเฉินโม่ต้องถอยหลังไปหลายก้าว

เฉินโม่สีหน้าเคร่งขรึม ยังคงกระตุ้นพลังทิพย์ที่อยู่ในร่างกายของเขา และกดทับพลังของกระบี่ยักษสีน้ำเงินกลับ

ค่ายกลเก้าดวงดาวนั้นได้รวบรวมพลังของแดนเทพแปรร่างไว้ถึงเก้าคน มันก็สามารถกดพลังเฉินโม่ได้อยู่แล้ว

บนยอดเขา เห็นเฉินโม่ที่สู้กับค่ายกลเก้าดวงดาวได้อย่างสูสี หญิงชุดดำคนนั้นกล่าวขึ้น “มันเป็นโอกาสที่ดีแล้ว เราเตรียมตัวลงมือกันเถอะ！”

“อาจารย์คะ ใช้กรวยพิชิตเทพเลยมั้ย？” หญิงชุดดำร่างเตี้ยถามขึ้น

หญิงชุดดำร่างสูงลังเลไปครู่หนึ่ง แล้วมองไปยังเฉินโม่ที่อยู่ด้านล่าง จึงพูดขึ้น “ใช้ทวนทะลวงร่างดีกว่า！”

หญิงชุดดำร่างเตี้ยสงสัยเล็กน้อย จึงถามขึ้น “ในเมื่ออาจารย์เกลียดเฉินไต้ซือขนาดนี้ ทำไมไม่ใช้กรวยพิชิตเทพทำลายร่างเทพของมันล่ะ?”

หญิงชุดดำร่างสูงพูดขึ้น “ไม่ต้องถามเยอะ ทำตามที่ฉันสั่ง！”

“ค่ะ！”

ทวนสั้นด้ามหนึ่ง ถูกหญิงชุดดำหยิบออกมา บนตัวมันมีชี่ทิพย์ลอยออกมา เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่ของธรรมดา

“เอามันมาให้ฉัน！” หญิงชุดดำร่างสูงรับทวนทะลวงร่างมาจากมือของลูกศิษย์ แล้วพูดขึ้น “เธอเฝ้าดูให้ดี หากสถานการณ์ไม่ดี ให้รีบหนีไปทันที！”

“ค่ะ！”

พูดจบ หญิงชุดดำร่างสูง ก็ถือทวนทะลวงร่าง กระโดดลงไป บุกเข้าไปหาเฉินโม่อย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง

สมาธิทั้งหมดของเฉินโม่ได้รวมอยู่ที่การต่อสู้กับค่ายกลเก้าดวงดาว ไม่ได้ระวังว่าจะมีคนแอบโจมตีข้างหลัง อย่างไรก็ตามด้วยสัมผัสพิเศษของเขา ก่อนที่หญิงชุดดำคนนั้นจะเข้าใกล้ตัวเขา เฉินโม่ก็เห็นเธอแล้ว

อย่างไรก็ตาม ต่อให้เขาเห็นหญิงชุดดำ แต่มันก็สายไปแล้ว ทวนทะลวงร่างได้เตรียมพร้อมที่จะแทงไปยังหน้าอกของเฉินโม่แล้ว หากเฉินโม่ไม่สังเกตเห็นเธอเสียก่อน แล้วเคลื่อนไหวร่างกาย ตอนนี้คงถูกเธอแทงทะลุหัวใจไปแล้ว

มองทวนทะลวงร่างที่เปล่งแสงสีทอง ใบหน้าของเฉินโม่ปรากฏขึ้นความประหลาดใจ “ผู้บำเพ็ญเซียน！”

เฉินโม่สวมชุดสีดำปลิวไสวทั้งที่ไม่มีลม ผมดำขลับของเขาเปลี่ยนเป็นสีเทาในทันที และพลังโบราณที่เยือกเย็นก็พุ่งออกมาจากร่างของเขา

สายตาของเฉินโม่ว่างเปล่า ม่านตากลายเป็นสีเทา คนทั้งคนดูแก่ไปสิบปี

ทุกคนมองไปที่เฉินโม่ ในใจอดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกหวาดกลัว ราวกับว่าเฉินก็เหมือนถูกปีศาจสิงร่าง

ตูบ！

ร่างของเฉินโม่ซึ่งยืนตัวตรงอยู่นั้น จู่ๆก็ก้าวออกมาและยกเท้าขึ้น ราวกับว่ามีขั้นหินที่มองไม่เห็นอยู่ในความว่างเปล่าใต้ฝ่าเท้าของเขา

หลังจากก้าวไปยังความว่างเปล่าก้าวนั้น ทุกคนรู้สึกว่าพวกเขาถูกค้อนขนาดใหญ่ทุบเข้าที่หัวใจ

ตูบ！

เฉินโม่ได้ก้าวไปอีกหนึ่งก้าว ทุกก้าวย่าง ผมของเฉินโม่ก็จะขาวเพิ่มขึ้น ริ้วรอยบนผิวหนังก็จะยิ่งลึกขึ้น